Sylvia Visser

   ‘Dat is dat meisje dat zo stinkt.’

Margot keek op van haar dienblad. Ging dit over haar? Stonk zij? Zoiets had nog nooit iemand tegen haar gezegd. Nou ja, nu ook niet. De vrouw zei het over haar tegen haar tafelgenoot. Net hard genoeg dat Margot het kon horen.

​

Lees verder

  ‘Naar de wíesie. Mag ik bij u?’

Het duurde even voor Ezra begreep wat de vrouw aan de overkant van de straat bedoelde. Hij twijfelde een paar seconden of hij wel een wildvreemde in zijn huis ging laten. Je hoort zulke bizarre verhalen deze dagen. Misschien zat er wel een hele bende achter haar en werd zijn huis leeggeroofd en hij hulpeloos en gekneveld achtergelaten. Ezra wilde niet uitgaan van het slechtste in de mens. Als hij zelf nodig naar de wc moest, was hij ook blij als hij ergens kon gaan.

​

Lees verder