Iedere maandag schrijft Sylvia Visser een kort verhaal.
Kraanwaterallergie
30 mei 2022
Bijna zweven
23 mei 2022
‘Ik wil graag een thee, maar daar moet ik je wel wat bij uitleggen.’ De mevrouw keek serieus.
Merel probeerde net zo serieus te kijken. Ze kende de vaste gasten allemaal nog niet en wilde wel in een goed dienblaadje komen bij ze. Deze dames schenen elke week een hele ochtend thee en aanverwanten te komen drinken. Van die geitenwollen-sokken-types.
Nooit meer alleen
16 mei 2022
‘Jij loopt niet, jij schrijdt.’
Zijn woorden klonken direct weer in haar oren toen ze hem in de warme lentezon zag zitten op het terras. Altijd was ze zich af blijven vragen wat er dan zo anders was aan haar lopen dan aan het lopen van andere mensen. Schrijden klonk wel heel elegant, bijna zweven. Hij was dan ook smoorverliefd op haar toen.
Een teken
9 mei 2022
Belachelijk; ze was niet alleen. Ze kon de tranen echter niet bedwingen bij hem, hoe hard ze ook probeerde. Mark was ontzettend lief voor haar. Hij sloofde zich uit in de keuken, kocht de heerlijkste wijn voor hen samen, ging met haar wandelen, liet samen de hond uit, speelde gezelschapsspellen met haar, nam haar mee naar concerten, ze vreeën regelmatig.
‘Wij zoeken Sven!’, roept Jüri.
‘Ja, dat zetten we op het bord’, zegt Marieke. ‘Alleen even kijken waar we een bord vandaan halen, maar dat zal vast wel lukken hier ergens.’
‘Ik vind het een goed teken dat ze nu appt met een kerel die ook naar Werchter gaat. Gaat ze misschien toch nog een keer met ons mee. Eindelijk, na al die jaren’, zegt Kim.
Onder haar rokken
2 mei 2022
De kriebels stoppen niet meer. Arno is continu in haar hoofd, in haar buik. Regelmatig helpt hij haar nu met de kippetjes. Arno maakt haar blij. Ze weet niet wat haar overkomt. Eva loopt de hele dag rond met een glimlach van oor tot oor. Achter het muurtje van het kippenhok pakt hij haar vaak stevig vast. Daardoor drukken haar borsten tegen zijn gespierde borstkas. Heerlijk voelt het.