Sylvia Visser

‘@SylviaCVisser Radio 5 is naar je op zoek.’  Mijn ogen werden groot bij het lezen van deze tweet. Pardon? Radio 5, hoezo, wie, wat, waar? De radiozender bleek een speurtocht naar mij te zijn gestart. Met mij in contact komen is namelijk niet zo heel makkelijk. Een telefoonnummer of adres staat bewust niet op mijn site aangezien ik regelmatig impertinente berichten ontvang. Dreigend of seksueel van aard. Ik wil geen bodyguard in dienst nemen, dus lijkt het me beter mijn adres en telefoonnummer niet wereldkundig te maken.
                Nou zou het natuurlijk handig zijn als ik mijn mail wat vaker zou checken. Maar ja, dat is toch een beetje de postduif van de 21e eeuw. Alles wat via dat kanaal komt, kan wel wachten. Dacht ik. En eigenlijk is dat heel dom van mij, want zo ben ik ook al ooit een radiouitzending bij Amsterdam FM misgelopen. Gelukkig kreeg ik daar een herkansing, maar het is niet gezegd dat ik die altijd ga krijgen.
                Ook nu was er een radiozender die er niet in slaagde mij op tijd te bereiken. Omroep Brabant schreef een leuk artikel over mij. Toen een kennis mij op dat stuk attendeerde, verbaasde ik me erover dat ze geen contact met mij hadden opgenomen. Echter niet bedenkend dat ze weleens gemaild zouden kunnen hebben. Pas enkele dagen later, toen de postduif op mijn raam tikte, las ik dat Omroep Brabant mij wilde interviewen. Maar toen was de radiouitzending natuurlijk allang geweest. En of Omroep Brabant dit Oeteldonks durske nu nog een kans wil geven…