Sylvia Visser

Mijn eerste auto was een schattige, witte Peugeot 106. Op een dag reed ik ermee van mijn studentenkamer in Groningen naar mijn man in Bunschoten. Ter hoogte van Assen ontdekte ik dat de TT net af was gelopen, de hekken van een weiland vol met motorrijders werden geopend precies op het moment dat ik daar reed. Nooit zal ik vergeten dat er opeens overal motoren waren, voor me, achter me, links naast me, rechts naast me. Ik kon geen kant meer op. Binnen de kortste keren ontstond er een enorme file. Met mijn schattige 106’je stond ik tussen de stoere motorrijders. Mijn motor raakte aan de kook en ik stond er nog heel lang, ook toen alle motoren al lang weg waren.
                Het was helaas niet de laatste keer dat mijn 106 me aan de kant van de weg liet staan. Met enige regelmaat raakte de motor aan de kook. Ik leerde dat de motor wat hitte kwijt kon als ik de verwarming maximaal zette. Voor mij was de hitte daardoor bijna ondraaglijk, maar mijn 106’je kon mij dan nog net naar huis brengen. Zwetend in mijn bloedhete autootje bekoelde mijn liefde voor mijn 106 snel. Alsof het zo moest zijn, hielp het lot toen een handje. Een dikke BMW X5 parkeerde achter in mijn lieve 106. Die bleek niet bestand tegen het geweld van zo’n 106-killer. Al na enkele weken moest ik daarom afscheid nemen van mijn eerste auto. Dag, 106’je.
                 Momenteel ben ik op zoek naar een andere auto, maar een Franse auto wordt het niet. De kortstondige haat-liefdeverhouding met mijn Peugeot 106 heeft ervoor gezorgd dat ik een afkeer heb van Franse auto’s. The French can’t be trusted, dat blijkt maar weer. Voor mij nooit meer een Franse auto. Het wordt ook geen grote auto. Ik wil hem namelijk makkelijk overal kunnen parkeren.
                Ik heb mijn zinnen nu gezet op een Mini: klein, vrouwelijk, maar ook stoer. Afgelopen zaterdag ging ik kijken naar een Mini en even was ik helemaal genezen, ik wist niet dat er auto’s met zo’n kleine kofferbak bestonden. Aangezien het vervoeren van boodschappen behoort tot de core business van mijn auto, is het wel handig als de kofferbak niet al te klein is. Een Mini is dus verre van praktisch, waarschijnlijk moet de achterbank zelfs plat om mijn boodschappen te kunnen vervoeren. Maar ja, het is wel een coole auto. Ik zie mezelf al rijden in mijn scheurmonster uit The Italian Job.