Sylvia Visser

Poëzie is nooit mijn sterke kant geweest. Als kind liet ik apetrots mijn eerste gedicht aan mijn moeder lezen, waarop mijn moeder reageerde: ‘Dat is toch geen gedicht; het rijmt helemaal niet.’ Ik ben maar gestopt met schrijven. Mijn tweede negatieve ervaring was toen ik tijdens mijn studie Nederlands voor moderne letterkunde Boutens en Leopold bestudeerde. Ik ben ook maar gestopt met lezen.
                Wonderlijk hoe ik dan toch bij een poëziepresentatie beland en het nog leuk vind ook. Ongetwijfeld mis ik volgens mijn docenten moderne letterkunde nog steeds de essentie, maar het kan me niet schelen. Ik vind een gedicht mooi of niet, een gedicht spreekt me aan of niet, een gedicht raakt me of niet. Waarom wordt er over poëzie toch altijd zo gewichtig gedaan? Ik krijg daar zo’n Van-Kooten-en-De-Bie-ruiter-langs-drijfzandgevoel van.
                De presentatie van 13, de nieuwe bundel van dichter Daniël Dee, vond plaats op vrijdag de dertiende. Dee droeg onder meer het gedicht op bladzijde 13 van de bundel voor; op dat moment werd mij duidelijk dat ik niet de enige neerlandicus ben die ‘vijftig tinten van verneukt’ is. Dee is misschien nog wel een graadje erger dan ik; hij beschrijft zichzelf als seksslaaf die naakt vastgeketend met roze pluche handboeien niets anders dan Viagra te eten krijgt. Of mag ik de dichter niet gelijkschakelen met de ik-persoon in het gedicht? Ik heb dat soort dingen nooit begrepen.
                De middag begon en eindigde met een borrel in Rotterdam, de thuisstad van de dichter. Dit provinciaaltje had helaas wel wat problemen om zich staande te houden in de grote stad. Zo reed ik per ongeluk de trambaan op en toen ik er snel vanaf wilde gaan, schuurde de onderkant van mijn auto over de hoge stoeprand tussen de trambaan en de weg. Ach ja, ik wilde toch al een ander scheurmonster… Sowieso jammer dat ik nog naar huis moest rijden; ik had graag nog wat langer geborreld. In poëzie ben ik dan misschien niet goed, in borrelen met poëten des te beter.

Lees ook de column van Daniël Dee over de presentatie van '13'.