Sylvia Visser

Verhalen

Iedere vrijdag schrijft Sylvia Visser een kort verhaal.

Archief

‘Ik denk dat ik gewoon alleen thuisblijf. Beetje Netflixen, kerstfilms kijken.’
En onbeschaamd een traantje laten. In het gezelschap van anderen voelt Ben zich nog eenzamer. Ooit vond hij dat wel gezellig, maar dat was voordat iedereen hem in de steek liet. Zijn vrouw heeft hem verlaten voor een ander. Zijn kinderen zijn op wintersport. Zijn broers zijn druk met hun eigen gezin; ze hebben sowieso nauwelijks contact. En vrienden heeft hij niet.

 

Lees verder

Hij wisselt van hand. De oranje bus is inmiddels loodzwaar. Maar ja, wie het kleine niet eert… Toch wou hij dat mensen niet steeds hun spaarpot bij hem leegden. Zijn buurvrouw is coördinator voor het MS-fonds; ze vroeg of hij ook een paar avonden wilde lopen. En ach, hij is de beroerdste niet. Hij wil haar best helpen. Volgende keer alleen niet meer deze wijk. Voor relatief weinig huizen moet hij hier erg veel lopen. En hij heeft nou ook niet de indruk dat de opbrengsten navenant zijn.

 

Lees verder