top of page

Verhalen

Iedere maandag schrijft Sylvia Visser een kort verhaal.

Verhalenarchief

Archief

Haar stem hapert als ze mee probeert te zingen met Guus. Nou ja, zingen, daar zijn de meningen over verdeeld. De mensen uit haar omgeving werden vaak niet vrolijk van haar gezang. De laatste jaren hebben ze niet veel te klagen gehad. Ze raakte steeds verder in zichzelf gekeerd. Ze was nog maar een schim van wie ze ooit was.

 

Lees verder

Niet aan hem gewaagd op intellectueel niveau en niet bepaald lekker in bed. Ze had nooit gestudeerd, ze had er de hersens niet voor. En ook in de slaapkamer had hij wel wat te wensen over. Anderen zouden haar preuts noemen, ze durfde niets te proberen. Ook de gewone seks was niet bijzonder. Geen passie, geen liefde. Meer dan enkele verplichte nummertjes wilde hij dan ook niet met haar. Toch had hij jaren naar deze vrouw gezocht. Met haar ging hij oud worden. Hij wist het zeker. 
 

Lees verder

'Heb je gezien dat die minnares van hem nu bevriend is met je schoonfamilie?'
'Nee, ik heb haar geblokkeerd.'
'Hier, ik zal het je laten zien. Die Barbara verscheen opeens bij mijn vriendschapsvoorstellen. Ik was benieuwd wie onze gemeenschappelijke vrienden dan wel niet waren.'

 

Lees verder

De meester zou er toch geen rode streep doorheen zetten? Het was haar naam, dus zij mocht beslissen hoe ze hem schreef. Vond ze. Met ‘ssch’  stond zoveel chiquer. Ze snapte niet waarom haar voorouders haar naam ooit gewijzigd hadden. Visser was veel minder mooi dan Visscher. Misschien vonden ze het toen modern en wilden ze met de tijd meegaan. Voor haar had het niet gehoeven. Ze vond dat ouderwetse tot de verbeelding spreken.

 

Lees verder

bottom of page