Home
Boek
Verhalen
Blog
Thema's
Over Sylvia
Contact
Meer
Iedere vrijdag schrijft Sylvia Visser een kort verhaal.
Archief
27 november 2015
‘Ik haat hem. Ik moet mijn nieuwe verhaal schrijven, maar ik kan alleen maar aan hem denken.’ ‘Aan hem of aan de seks?’ ‘Allebei.’ ‘Ai.’
Ik vind het echt zo’n slappe zak. Hij zegt dat hij niet meer kan komen, omdat hij geen auto meer heeft.
Lees verder
13 november 2015
‘Weet je waar die klootzak laatst weer over liep te zeiken?’ ‘Nee, wat had ie nou weer?’ ‘Hij vond het niet normaal dat ik zomaar de kasten in dook.’ ‘Nou ja, die vent is gek.’ ‘Ja, ik wou gewoon iets lekkers pakken.’ 'Kom op zeg. Dit is mama’s huis. Waar bemoeit ie zich mee?’ ‘Nee, dat zie je helemaal verkeerd, Merel. Het is nu ook zijn huis. En dat zal hij laten merken ook.’
20 november 2015
Zijn hoofd was tien keer zo plat als de Koran. Ik krijg dat beeld maar niet van mijn netvlies. Een grote plas bloed en hersenen rondom. Normaal kijk ik die video’s niet, maar nu dus wel. Vraag me niet waarom. Met vastgebonden handen en enkels hupste hij in een poging nog weg te komen voor de tank. Hij maakte natuurlijk geen schijn van kans. Islamitische Staat. Pff Terroristische Staat zullen ze bedoelen. Ik snap niet waarom de media promoten dat ze het woord ‘islamitisch’ gebruiken.
6 november 2015
Ze is weg. De tranen stromen over mijn wangen. Niets wijst erop dat ze daar ooit geweest is. Af en toe jaagt de wind een vlaag regen het donkere portiek in. Ik wil die laatste momenten terughalen. Haar snoetje kussen. Mijn lippen op haar wangen, haar voorhoofd, haar lippen. Het licht in het huis brandt nog steeds. Ik hoop maar dat er lieve mensen wonen.
