Sylvia Visser

’s Avonds in bed las ik met een zaklamp onder de dekens als mijn moeder ten einde raad de gloeilampen op mijn slaapkamer eruit had gedraaid. Met een boek in mijn handen viel ik in slaap en ’s ochtends zette ik de wekker extra vroeg zodat ik nog even verder kon lezen voor ik naar school ging. Het mag een wonder heten dat ik op school niet in slaap viel door chronisch slaapgebrek. Lezen was mijn lust en mijn leven.
                Helaas is mijn liefde voor lezen hardhandig de nek omgedraaid toen ik in mijn eindexamenjaar 48 boeken moest lezen en tijdens mijn studie Nederlands ten minste hetzelfde aantal in ieder trimester. Jarenlang las ik alleen de verplichte kost voor mijn studie of mijn werk, ik kon me niet meer zetten tot lezen voor de lol. Als ik een boek las, moest ik me erdoorheen worstelen. Waar was de tijd gebleven dat ik een boek binnen de kortste keren van kaft tot kaft verslond?
                Zo af en toe vind ik tegenwoordig weer een boek dat ik maar niet weg kan leggen, dat ik in een ruk uit móet lezen. Haar naam was Sarah van Tatiana de Rosnay is daar een voorbeeld van, ik bewonder de schrijfstijl en heimelijk wens ik dat ik ook zo mag leren schrijven.
                Onlangs las ik nog een ander boek dat ik maar niet weg kon leggen, een boek waarvan ik het absoluut niet had verwacht omdat ik er alleen maar negatieve verhalen over had gehoord. Het zou je reinste porno zijn, je zou er rode oortjes van krijgen, het zou een belediging voor de vrouw zijn, het zou slecht geschreven zijn. Door alle negatieve berichten werd ik nieuwsgierig naar het boek, alleen al vanwege het omstreden karakter is het toch een boek dat je gelezen moet hebben.
                In de stellige overtuiging dat ik het na vijftig bladzijden van pure ellende weg zou leggen, begon ik aan Vijftig tinten grijs. Het boek boeide me echter binnen de kortste keren en ik heb het van kaft tot kaft verslonden. Zegt dit iets over mij? Word ik als neerlandicus niet geacht het een slecht boek te vinden? Ben ik net als meneer Grey, de hoofdpersoon uit Vijftig tinten grijs, ‘vijftig tinten van verneukt’?