Home
Boek
Verhalen
Blog
Thema's
Over Sylvia
Contact
Meer
2 april 2014
9 april 2014
Shop ‘til you drop is niet bepaald mijn levensmotto. Wat dat betreft vraag ik me af of ik wel echt een vrouw ben. Volgens mij schuilt er ergens diep in mij een heel stoere vent die alleen verpakt is als vrouw. Ik heb echt een pesthekel aan winkelen.
Maar af en toe moet ik er natuurlijk aan geloven. Ik heb ook wel eens nieuwe kleren nodig. Kijken, kijken, niet kopen zul je mij dan niet zien doen. Het liefst ga ik naar één winkel, parkeer mijn auto voor de deur en koop daar alles wat ik nodig heb.
Lees verder
Soms wou ik dat ik de klok tien jaar terug kon zetten. Terug naar mijn studentenkamer in een oud herenhuis met vijftien andere studenten. Gezellig samen eten of biertjes drinken op een van de kamers. Je hoefde je nooit eenzaam te voelen, er was altijd wel iemand thuis om op de bank bij neer te ploffen. De nachtelijke André Hazes vergeef ik mijn dronken huisgenoten met terugwerkende kracht, net als het ’s nachts drukken op alle deurbellen terwijl ik de volgende ochtend tentamen had.
‘Ja, maar die hond wil ook graag de Nachtwacht zien’, lachte mijn vader tegen de bewaker. Mijn vader vond dat je het Rijksmuseum een keer bezocht moest hebben. Daarom nam hij mijn zusjes en mij eind jaren tachtig een dagje mee naar Amsterdam. De toegang tot het Rijks werd ons echter geweigerd vanwege de hond die ook mee was naar de grote stad.
Ik vond het afgelopen weekend tijd om eindelijk toch maar eens de Nachtwacht te gaan bekijken.
16 april 2014
De Oranjegekte heeft weer toegeslagen, zeker bij de burgemeester van Amstelveen die op Koningsdag zijn hand op de bil van Máxima legde. Menig man zal wel jaloers op hem geweest zijn. De straten hangen vol met oranje vlaggetjes, de mensen dragen oranje shirts en zelfs de tompoezen zijn oranje. Hier boven de rivieren proberen ze het oranje glazuur wel te verstoppen onder een dot slagroom, maar ja. Niet iedereen begrijpt dat een tompoes geen slagroom nodig heeft.
30 april 2014
Nooit organiseren Fransen iets fatsoenlijk, alles doen ze met de Franse slag. Ga naar een Frans hotel en je vindt dikke stoflagen op de kasten en haren in het doucheputje. Ga naar een Frans museum en je ziet het museum vijf keer als je de route langs de meesterwerken volgt. Neem de snelweg en je merkt dat Fransen vinden dat inhalen net zo goed links als rechts als over de vluchtstrook kan.
In december ging ik een weekje naar mijn zusje in Parijs. Ik tufte dus met mijn Ford Fiësta voorbij Antwerpen, voorbij Lille en over de Périférique.
23 april 2014
Elke woensdag blogt Sylvia Visser op pittige wijze en met de nodige zelfspot over uiteenlopende onderwerpen.
Archief
