top of page

Blog

Elke woensdag blogt Sylvia Visser op pittige wijze en met de nodige zelfspot.

Archief

Archief

Spakenburgse vrouwen houden van poetsen. Zeggen ze. En toch woon ik in dit dorp (stad voor de puristen). Waar ging het mis? Ik heb er geen enkele moeite mee als mijn hulp het schoonmaakwerk doet. Voel me absoluut niet geroepen eveneens mijn handen uit de mouwen te steken. Of ik nou zo’n lui mens ben? Ach, ik heb weer andere dingen waar ik goed en vlijtig in ben.

 

Lees verder

Met Pasen bezocht ik voor het eerst in mijn leven Londen. Ik bekeek highlights als de Big Ben en Buckingham Palace. Geweldig vond ik ook de typisch Britse, zwarte taxi’s, de rode dubbeldekkers en de rode telefooncellen. En natuurlijk de Engelse lekkernijen. Ik begon mijn dag met een ‘English breakfast’ inclusief worstjes, spiegelei, bacon en witte bonen in tomatensaus. Een ontbijt zo vet dat ik er thuis niet aan zou moeten denken, maar op reis smaakt alles beter. 

 

Lees verder

Het raakt je in het diepst van je ziel. Schijnbaar uit het niets. Opeens kun je soms geïnspireerd raken door iets of iemand. Door wat diegene zegt, doet of creëert. Gestimuleerd om ook iets te verwezenlijken, te maken, te doen. Om niet langer achterover te leunen. Op raadselachtige wijze wordt een gevoelige snaar geraakt die jou beweegt eveneens in actie te komen. Dat gebeurde mij deze week bij het lezen van een stuk uit het AD. Een artikel over een vriendin van mijn zusje. Ik kende haar verhaal natuurlijk al, maar niet eerder had het me zo geraakt.

 

Lees verder

Thea Beckman, Evert Hartman, Jan Terlouw, ik verslond ze. Dikke stapels nam ik mee uit de bibliotheek. Voor school, onder schooltijd, ’s middags thuis, ’s avonds in bed. Ik las de hele dag door. Net zolang tot ik mijn ogen niet meer open kon houden. Of totdat mijn moeder eiste dat ik mijn boek weglegde tijdens het eten. Thea, Evert en Jan namen me mee naar de kinderkruistochten, in het hoofd van helderziende kinderen en op reis naar Siberië. Ik liet me opslurpen door de verhalen. De kracht van de schrijver? Mijn verbeeldingskracht? Of de kracht van een kind je volledig te focussen op één ding?
 

Lees verder

bottom of page