Sylvia Visser

Blog

Elke woensdag blogt Sylvia Visser op pittige wijze en met de nodige zelfspot.

Archief

Op deze kortste dag van het jaar schrijf ik mijn laatste blog van 2016. Het was een jaar waarin mijn gezondheid met kleine stapjes vooruitging. Maar soms ook met een grote sprong achteruit. Op verschillende momenten was ik de wanhoop nabij en biggelden de tranen over mijn wangen. Maar gelukkig wist ik mezelf iedere keer weer te herpakken. En me vast te klampen aan de licht stijgende lijn sinds mijn longontsteking in 2015. 

 

Lees verder

Wit als zilver, denk ik steeds wanneer ik een lepeltje pak om mijn koffie te roeren. Zo zien de roerijzers er allang niet meer uit, maar die reclametekst stond op het doosje dat ik dertien jaar geleden van mijn oma erfde. Een mooie weergave van een tijdsgeest. Regelmatig denk ik nog aan mijn oma met een glimlach, al was het maar door die koffielepels.
 

Lees verder

In rep en roer appte ik mijn vrienden en kennissen van toen. Waarom gebeurt dit? Het kan niet, mag niet. Wie dit bedacht heeft… Het café waar ik in mijn studententijd werkte, verhuist naar een andere locatie in de stad! Weg goede oude tijd, weg mooie herinneringen. In een klap neergesabeld.
 

Lees verder