Sylvia Visser

Blog

Elke woensdag blogt Sylvia Visser op pittige wijze en met de nodige zelfspot over uiteenlopende onderwerpen.

Archief

Sinds ik hem heb, ben ik helemaal om. Ik zweer bij mijn e-reader. Ik vind het heerlijk dat ik tientallen of honderden of zelfs duizenden boeken mee kan nemen door eenvoudig mijn e-reader van een paar honderd gram in mijn handtas te stoppen. Voorbij is de tijd dat ik een weekendtas vol met alleen maar boeken in de kofferbak meenam op vakantie. Voorbij de tijd dat ik tijdens een vliegvakantie boeken tekortkwam omdat ik er maar een paar meenam vanwege het gewicht. Dag, papieren boeken. Welkom, e-reader.

 

Lees verder 

Boze schrijvers en dichters die niet naar het Boekenbal mogen, kunnen naar het Bal der Geweigerden. Voor verdrietige bloggers is er het Blogbal. Het is mij overigens een raadsel waarom die bloggers zich onheus bejegend voelen, een boek hebben ze tenslotte niet geschreven. Maar goed, ik houd wel van een feestje, dus ik was erbij.

                 Jong, hip en flashy is wat ik verwachtte van het Blogbal, maar niets van dat alles bleek het geval. 

 

Lees verder 

Het behoeft geen studie, stem op Rudi. Koen moet je doen. Links moet stoppen, rechts heeft voorrang. In Rotterdam spreken we Nederlands. Een greep uit de shockerend slechte slogans voor de gemeenteraadsverkiezingen. Tja, om de politiek in te gaan heb je geen enkele opleiding nodig, de grootste idioot kan hier minister-president worden.

              Vandaag moeten we weer stemmen. Inderdaad, moeten. In mijn hoofd hoor ik de meester praten: voor stemrecht is hard gevochten, daar moet je wel gebruik van maken.

 

Lees verder 

Op woensdagmorgen lig ik met een dikke kater in bed, gaat het liedje. Mijn witte, harige kater lag inderdaad bij mij in bed vanochtend, hij zal aan het liedje gedacht hebben. Wim Kersten bleef maar zingen dat ik op woensdagmorgen rode rozen zou krijgen, maar ik geloof dat mijn man iets vergeten is.

              Het thema voor carnaval 2015 is bij de begrafenis van Knillis bekendgemaakt: Oeteldonk, ge schittert. Van afwezigheid bedoelen ze. We moeten ons weer een jaar lang gedragen. Geen onzin, geen gein.

 

Lees verder

Wekenlang, wat zeg ik, maandenlang zitten we al in spanning en eindelijk is het dan zover: het is carnaval. Ik begin de dag vandaag om elf over negen met de carnavalsmis in de Sint Jan. De kathedraal zit stampvol, vergelijkbaar met de nachtmis met kerst. Alleen zit de kerk nu vol met mensen met rood-wit-gele dassen. De plebaan, de pastoor van de Sint Jan, zal net als andere jaren ook wel weer in een jolige stemming zijn. Misschien speelt hij dit jaar wel weer gitaar en zingt dan het carnavalslied van 2014: ‘Lieven Heer, doe nou us gèk unne keer en gif ze allemoal, ôk doarboven, unne rôôd-wit-gele sjaol.’ Met zo’n tekst is hij dat bijna wel verplicht.

Lees verder