Sylvia Visser

zondag

Wekenlang, wat zeg ik, maandenlang zitten we al in spanning en eindelijk is het dan zover: het is carnaval. Ik begin de dag vandaag om elf over negen met de carnavalsmis in de Sint Jan. De kathedraal zit stampvol, vergelijkbaar met de nachtmis met kerst. Alleen zit de kerk nu vol met mensen met rood-wit-gele dassen. De plebaan, de pastoor van de Sint Jan, zal net als andere jaren ook wel weer in een jolige stemming zijn. Misschien speelt hij dit jaar wel weer gitaar en zingt dan het carnavalslied van 2014: ‘Lieven Heer, doe nou us gèk unne keer en gif ze allemoal, ôk doarboven, unne rôôd-wit-gele sjaol.’ Met zo’n tekst is hij dat bijna wel verplicht.

                 Na een kopje koffie en een Bossche bol bij Hotel Centraal halen we met de hele bevolking, met alle boeren en durskes van Oeteldonk, de Prins in. Prins Amadeiro XXV (Prins Amadeiro Ricosto di Carnavallo, Ridder van het Reksam, Heer en Meester van Oeteldonk en deszelfs omliggende watervrije moerassen en zandwoestijnen enz, enz, enz.) komt om elf over elf aan op Oeteldonk Centraol. Vergezeld door de Adjudant en de veldwachter Driek Pakoan gaat hij voorop in de intocht naar de Markt. Daar draagt de burgemeester van de stad ‘s-Hertogenbosch zijn ambtsketen voor drie dagen over aan de burgervaojer van het durp Oeteldonk, Peer vaan den Muggenheuvel tot den Bobberd. Daarna onthult Z.K.H. Prins Amadeiro hoog boven de Markt het standbeeld van Knillis, de vermeende stichter van Oeteldonk. Dan is het officieel: het is carnaval!

 

maandag

‘Ik ken jou ergens van.’ Waarschijnlijk de slechtste openingszin aller tijden. Toch raakte ik door die zin gisteren bij de intocht verwikkeld in een geanimeerd gesprek met een jongen (man, maar voor mij nog steeds een jongen). Ik weet nog altijd niet waar ik de jongen van ken, maar schijnbaar denken mensen wel vaker hem ergens van te kennen. ‘Dertien in een dozijn’-hoofd was onze conclusie. Zijn vriend en hij beloofden mijn Oeteltrilogie te gaan lezen. Ik ben heel benieuwd of ‘de jongen die ik ergens van ken’ en ‘zijn vriend die op dezelfde middelbare school zat als ik’, woord houden.

                   Op de Markt was het zo druk dat je over de hoofden kon lopen. De onthulling van Knillis bekeken we daarom (en omdat daar een bar is) vanuit de serre van Hotel Centraal. Kleine kroegen kon je wel vergeten tenzij je zin had om een uur in de rij te staan en als een haring in een ton met je biertje in de hand op de muziek heen en weer te deinen. Gelukkig kunnen Oeteldonkers, ook die met een harde ‘g’ mits gekleed in rood-wit-geel, altijd terecht in het Amadeirohuis. Oeteldonkse families treffen elkaar in deze grote tent die speciaal voor carnaval op de Parade wordt neergezet. Zo ook mijn familie en de familie van een vriendin. Mijn vriendin had haar nieuwe, Hongaarse aanwinst bij zich, uiteraard ook gekleed in rood-wit-geel. Onze Oeteldonkse Hongaar moest even wennen aan de gekte, maar had al snel de smaak te pakken. Laat heropvoeding tot fervente Oeteldonker maar aan ons over.

 

dinsdag

Drie mannen in grijs-wit gestreepte pyjama’s met slaapmutsen stapten gisteren het Amadeirohuis binnen. ‘Bedman’ stond op hun pyjama’s. Om hun middel droegen ze een rode matras, waarin ze drie grote gaten hadden gemaakt, en om hun nek een rood-wit-gele das. Het bleken Oeteldonkers met een harde ‘g’, Hagenezen die de Oeteldonkse inburgeringscursus met goed gevolg hebben afgelegd. De bedmannen vieren al acht jaar carnaval in Oeteldonk en ze timmeren hard aan de weg. Ze waren gisteren te zien in RTL Boulevard en ze hebben nu zelfs hun eigen Facebookpagina. Naar verluidt is er ook een Oetelblog aan ze gewijd. Zulke boeren van boven de sloot zien we graag in Oeteldonk.

                     Ik was er gisteren van overtuigd dat ik de rest van het jaar niets anders wilde doen dan carnaval vieren. Maar ja, aan alle goede dingen komt een eind. Vandaag is alweer de laatste dag, om twaalf uur vanavond wordt carnaval afgesloten met de begrafenis van Knillis. Prins Amadeiro en zijn Adjudant tillen Boer Knillis dan van zijn sokkel vanuit hun bakje hoog boven de Markt. Duizenden Oeteldonkers pinken een traantje weg bij dit tragische afscheid. De Hoogheid vertrekt naar zijn Winterpaleis en de Oeteldonkers kunnen naar huis. De Oeteldonkse boeren en durskes transformeren weer in keurige burgers en met weemoed in het hart denken ze de rest van het jaar terug aan carnaval 2014. Het aftellen begint echter meteen weer. Hoeveel dagen is het nog tot 15, 16 en 17 februari 2015?