Sylvia Visser

Twee maanden alleen naar Italië en opeens laten de gedachten aan mijn vader, die tien jaar geleden overleed, me niet los. Mijn vader hield van reizen en van alle landen die hij bezocht, hield hij het meest van Italië. Hij noemde het land een groot openluchtmuseum.
                Mijn vader vertelde graag over zijn reizen en ik hing aan zijn lippen bij die verhalen. Beïnvloed door zijn enthousiaste verhalen reed ik met de auto, net als hij, helemaal naar Sicilië om de Catacombe dei Cappuccini te bezoeken.  

 

Lees verder 

Vanaf de brugklas maakten mijn docenten me lekker met de mooiste, wildste, spannendste verhalen. In 5 vwo was het dan eindelijk zover: ik mocht op Rome-reis. Sigaretjes rokend op het balkon van de trein (niet meer denkbaar in deze tijd) en luisterend naar de prachtigste verhalen van onze docent doorkruisten we het Duitse en Zwitserse landschap. Vanaf het centraal station van Rome liepen we met onze koffers naar het hotel met de typisch Italiaanse luiken.
                Overdag bekeken we hoogtepunten als het Forum Romanum, het Pantheon en het Colosseum, maar  ’s avonds begon voor ons het echte leven pas. 
                

Lees verder 

Vorige week was het dan eindelijk zover. Met mijn koffers (ja, meervoud, ik moet wel wat rokjes, jurkjes, schoenen en handtasjes hebben om uit te kiezen) stond ik op Schiphol om twee maanden naar Italië te gaan. Na een korte vlucht hernieuwde ik maar meteen bij de tussenlanding in Rome mijn kennismaking met de Italiaanse man. Ik bestelde een kopje koffie op het vliegveld en de barman vroeg me mee op date. Mi dispiace, ik blijf niet in Rome.

 

Lees verder 

Elke woensdag blogt Sylvia Visser op pittige wijze en met de nodige zelfspot over uiteenlopende onderwerpen.

Blog

Archief