Elke woensdag blogt Sylvia Visser op pittige wijze en met de nodige zelfspot.
Scheiden, verhuizen en ziekte beheersen mijn leven sinds 2019. Schrijven en zeker mijn website bijhouden vormen daardoor een ondergeschoven kindje. Drie jaar lang onthield ik jullie mijn blogtop-10 van het jaar. Ik schreef niet zoveel als anders in deze jaren, maar alsnog deel ik graag met jullie de blogtop-10’s van 2019, 2020 en 2021.
Gek? Nee, niet meer dan redelijk. Mijn zwarte buurman bied ik binnenkort mijn excuses aan en ik geef hem ook honderd euro. Even schoot het door mijn hoofd om niks te zeggen. Als ik mijn mond houd, denkt hij waarschijnlijk dat zijn hond het heeft gedaan. Maar dat is niet eerlijk. Ik heb het gedaan, dus ik moet de consequenties dragen. Ik heb een dure vaas bij de buurman kapot gemaakt en niet de hond.
Al het goede komt in drieën. Voor het derde jaar op rij breng ik de adventsperiode grotendeels door in bed vanwege decubituswonden, wonden ontstaan door druk. De weken om je te bezinnen op de adventus, de aankomst van Christus, heb ik alle tijd me te bezinnen. De rust me te bezinnen heb ik echter niet. Alles in mij schreeuwt dat ik uit bed wil en dat ik van de wonden af wil. Eind 2019 begon de ellende met de wonden. Dit is dus de vierde advent met wonden.