top of page

Iedere maandag schrijft Sylvia Visser een kort verhaal.

Verhalenarchief

De pastoor kan het mooi vertellen, maar ik ben geen heilige. Ik ben nog steeds woedend op mijn ex-man. Na al die jaren. Iedereen zou hier woedend over zijn en niets menselijks is mij vreemd. Hij vluchtte voor mij in zijn werk, naar het buitenland en in de armen van een ander. Hij woonde zelfs met haar samen als hij in het buitenland zat. En dan moet ik voor hem gaan bidden? Ik zou niet weten hoe, na alles wat hij mij heeft aangedaan.

Lees verder

Een slecht idee
Een slecht idee

24 juli 2023

   ‘Met de ringen wil ik iets speciaals. Die zijn toch het teken van onze verbintenis’, zei hij.

   ‘Daar iets bijzonders mee doen vind ik ook leuk. Laten brengen door mijn neefje en nichtje? Bruidskinderen zijn altijd schattig. Dat wekt bij alle gasten vertederde gezichten.’ Ze hield haar hoofd scheef.

Lees verder

Hersenen en tenen
Hersenen en tenen

17 juli 2023

   ‘Dit ga jij heel gek vinden. Ik vertel het niet. Zeg maar waar jij op valt.’

   ‘Ik vind niet zoveel vreemd, hoor’, zei ze. ‘Vertel nou maar gewoon.’

   ‘Dit vind je wel raar’, zei hij. ‘Ik vertel het niet.’

   ‘Oké, ik zeg het wel eerst. Ik val op hersenen.’

Lees verder

Kebonk
Kebonk

10 juli 2023

Een bonk hoorde ze, en nog een en nog een. Er ontstond een ritme. Kebonk, kebonk, kebonk. Ze concentreerde zich op één punt op de muur om zich te kunnen focussen op het geluid. Wat hoorde ze? Het was weer stil. Geen idee wat het was geweest. Ze ging verder met Facebooken. Het schijnt niet goed te zijn dat ‘s avonds laat in bed te doen, want dan activeer je je hersenen en kun je moeilijker inslapen.

Lees verder

   ‘Hé, kijk nou.’ Ze ging voor de spiegel met haar vingers over de huid van haar hals.

   Haar vriend keek naar de kleine, rode bultjes in haar nek. ‘Wat heb je?’

   ‘Ik denk dat ik allergisch ben voor jou.’ Ze lachte.

Ze had geen idee waarom ze die jeuk en bultjes had. Natuurlijk was ze niet allergisch voor hem. 

Lees verder

bottom of page