Jake Dutch (1973) is het pseudoniem van Ganimet Hendrison. In 2014 debuteerde hij met De weg van de psychoot.
Lees ook:
De strijd van de psychoot
Jake Dutch
Uitgeverij Free Musketeers, 2016
publicatiedatum recensie 28 april 2016
De enige die weet wat ik ga doen is Betsheba. Van een ongerept meisje wilde ik een hoer maken. Nu word ik zelf een hoer en niet het romantische soort die (sic) alleen geschikt is voor oudere vrouwen. Nee, schandelijke acties worden bestraft met schandelijke sancties. Vanaf vandaag begint mijn carrière in een homo-bordeel.
Uit: De strijd van de psychoot
Dit boek van Jake Dutch is het vervolg op zijn debuutroman De weg van de psychoot. In zijn eerste boek beschrijft Dutch hoe hij verwordt van een onschuldig jongetje tot een gevreesde tbs’er. In deze autobiografische roman vertelt hij over zijn strijd om vanuit tbs weer tot een normaal leven te komen. Dit gaat met vallen en opstaan. Hij krijgt een relatie met een vrouw die wiet knipt. Hij wordt een mannelijke prostituee. Hij wordt opnieuw psychotisch en krijgt wederom een tbs-veroordeling. Dan gaat bij hem de knop om. Hij besluit dat zijn gekte per direct moet stoppen. Hij slikt zijn medicatie, stopt met drank en drugs, begint een studie rechten en start met schrijven.
Steeds meer wordt in dit verhaal duidelijk dat Dutch’ keuzes van grote invloed zijn op wat hem overkomt. Hij is niet alleen maar een psychoot die een willoos slachtoffer is van de maatschappij. Hij is degene die ervoor kiest zich in verkeerde milieus op te houden. Hij kiest ervoor de hoer te spelen. Toch valt hem niet alles aan te rekenen. Hij intimideert en mishandelt mensen, maar dat gebeurt steeds als hij psychotisch is. Het gevoel bekruipt je dat hij het niet zou hebben gedaan als hij niet psychotisch was geweest.
Dutch schrijft erg beeldend. Het is alsof je aanwezig bent bij de gesprekken in de kliniek, bij de mishandelingen, bij de rechtszaak. De lezer het gevoel geven dat hij erbij is, is Dutch’ grote kracht in het schrijven. Als lezer voel je, zie je, ruik je wat hij voelt. De vele taal- en spelfouten vormen helaas storende elementen in het verhaal. Fascinerend is wel de straattaal waarin hij schrijft. Daardoor realiseer je je nog meer dat Dutch je een interessant inkijkje geeft in een subcultuur die velen van ons volledig onbekend is.