Sylvia Visser

schrijver, neerlandicus

Het is geen auto

Het is geen auto!

verhaal

19 februari 2016

‘Ik wil wel korting. Ik betaal contant.’
De man van de natuursteenwinkel verslikt zich in zijn koffie.
‘Maar meneer, dit is een emotionele beslissing. Het gaat er toch vooral om dat u het mooiste en passendste monument voor uw vader kiest.’
‘Natuurlijk, maar ik wil dat u iets aan de prijs doet.’
Het is stil. Pijnlijk stil.
‘Het is geen auto!’, roept de verkoper verontwaardigd.
De ogen van de man gaan hulpzoekend naar Amabel. Ze glimlacht vriendelijk. Dit is iets wat Driscol mag regelen. De mond van de grafsteenkoopman is verwrongen. Hij schudt zijn hoofd.
‘Dit heb ik in twintig jaar nog nooit meegemaakt.’

‘Die met die uitsparing met stenen erin, Driscol. Die vind ik mooi.’
‘Inderdaad prachtig. Maar lijkt me niet praktisch.’
‘Hoezo?’
‘Binnen de kortste keren zijn die witte kiezels groen.’
‘Dan wassen we ze toch.’
‘Dat denk je nu, Amabel, in de emotie van het moment.’

Haar broer kan zo irritant zakelijk zijn. Zelfs nu. Ze wil hun vader gewoon het afscheid geven dat hij verdient. Een mooi eerbetoon. Het is niet zo dat het een klein mausoleum moet worden. Alsjeblieft niet. Maar wel stijlvol.

‘Wat vind je van deze?’
‘Ik vind die met die kiezelstenen mooier.’
‘Daar krijgen we spijt van. Ik ga ze in ieder geval niet wassen.’
‘Jij woont in de buurt.’
‘Kan wel wezen, maar ik doe het niet.’
‘Dan doe ik het wel.’
‘Doe nou even redelijk, Amabel. Je woont 200 kilometer verderop.’

Zijn zus is een schat, maar ze laat zich veel te veel leiden door haar gevoel. Hij snapt heus wel dat ze verdriet heeft. Hij is er zelf ook kapot van. En natuurlijk denk je nu dat je iedere week of toch zeker iedere maand naar het graf zult gaan. Maar de pijn slijt. De scherpe kantjes gaan ervanaf. Na deze periode van rouw, raakt de smart steeds verder op de achtergrond. De frequentie van de bezoeken aan het kerkhof zal afnemen. Daar moet je rekening mee houden, nu al.

Lees ook:

Dichter bij het graf

‘Van harte met je 39e verjaardag! Voor mij ben je nog jong, hoor.’
‘Zo, en bedankt. Als ik nog eens een complimentje nodig heb…’
‘Ja, maar ik meen het.’
‘Uit jouw mond is dat echt geen compliment, Barbara.’
‘Hoezo niet?’
‘Pff, ik zal het spellen voor je. Jij bent 49!’ Sylvia rolt met haar ogen.

Eten en neuken

De strik van het schort hangt over zijn lekkere billen heen. Zijn kont vond ze al heerlijk vanaf de dag dat ze hem ontmoette. Niet te dik, niet te dun. Precies goed. Hij weet dat het zijn sterke punt is. Trots vertelde hij zeventien jaar geleden dat zijn exen zeiden dat hij een lekker kontje had. Silke vond dat ook, maar ze was te verlegen om het te zeggen tegen hem. Krap twintig was ze en ontzettend bleu.

Puppy

Over de vreemde vrouwen virtueel verkrachtende vent verbaas ik mij niet meer. De eerste dicpics en bijbehorende seksueel gefrustreerde, verbale diarree shockeerden me. Meer dan eens blogde ik over die blote piemels, nooit in positieve zin. Inmiddels laten deze sneue types me koud; meestal gooi ik hun berichten ongeopend weg. Verbazing en boosheid vormen echter nog steeds vaak een inspiratiebron. Momenteel staan drie mij stalkende vrouwen met stip op een.

Niet al te veel hersens

Anwir: 'Je stigmatiseert wel een hele bevolkingsgroep zo, hè.'

Mara: 'Door haar een Poolse hoer te noemen? Laat me niet lachen.'

Anwir: 'Dat zegt ze, ja.'

Mara: 'En dat praat jij na? Dat zíj niet al te veel hersens had, wisten we al...'

De ordinaire alcoholiste

Het was niet haar eerste keer. Als je het mij vraagt, heeft ze een alcoholprobleem. Het is te gênant hoe ze er regelmatig bij hangt. Laveloos. Haar toch al te korte rokjes kruipen dan nog verder omhoog en haar tieten floepen bijna uit haar te diepe decolleté. En niet alleen met uitgaan. Ook thuis op de bank. Ik weet niet waarvoor ze probeert te vluchten, maar drank lijkt me niet de oplossing. Alhoewel ze dat zelf moet weten. Ik denk alleen niet dat ze er gelukkig van wordt.

Ik vraag het voor een vriend

‘Meid, denk je echt dat hij je altijd trouw is?’ Sem is een lieve schat, maar van relaties heeft hij geen verstand. Langer dan een paar weken heeft hij nog nooit een man weten te houden.
‘Dat denk ik helemaal niet. Hoe kom je daarbij?’, vraagt Zoë.
‘Nou, omdat je hem altijd trouw bent.’

Wereldkampioen

Gert: ‘We hebben ze vertrapt!’
Jacqueline: ‘Overdrijf je nu niet een beetje? Het was 2-1. Niet echt een enorme overwinning.’
Gert: ‘Zeker wel! We hebben het hier over Brazilië, dé favoriet en vijfvoudig wereldkampioen.’
Jacqueline: ‘Jullie hebben inderdaad echt geluk gehad.’

Platte seks

Sneu en wanhopig, iets anders kan ik er niet van maken. Ze wil hem nog een kans geven als hij zich bedenkt. Waarom in godsnaam? Ze kent hem nog maar net en al die tijd heeft hij haar voorgelogen. Kennelijk geen eigenwaarde. Onbegrijpelijk dat hij op haar is gevallen. Alhoewel, ze was een vlucht uit de werkelijkheid. Hij zocht geen sterke vrouw, slechts wat seks. Platte seks, geen liefde. Naïef van haar dat zij dacht dat er meer was.

Hypocriet wijf

Nee, heb je háár! Daar heb ik dus echt geen zin in. Bemoeial. Volgens mij kickt ze op andermans ellende. Naar mens. Ze lijkt energie te halen uit de misère van een ander. Jakkes, ze heeft me al gezien! Loopt ze daar overdreven enthousiast te zwaaien. Alsof we beste vriendjes zijn.

Het licht

Het licht moet aan, zodat het duister zal verdwijnen. Hij kuste het gezicht van zijn moeder. De oude vrouw lag in haar nachthemd op bed. Haar sterfbed. Dag en nacht zat hij aan haar zijde. Hij wilde voor haar doen wat zij voor hem had gedaan. Ze schonk hem het leven, voedde hem, poetste zijn billen. Maar het belangrijkste van alles: ze gaf hem haar liefde. Onvoorwaardelijk hield ze van hem. Hoe vaak hij haar ook teleurgesteld had, hoeveel pijn hij haar ook had gedaan.

Dichter bij het graf

‘Van harte met je 39e verjaardag! Voor mij ben je nog jong, hoor.’
‘Zo, en bedankt. Als ik nog eens een complimentje nodig heb…’
‘Ja, maar ik meen het.’
‘Uit jouw mond is dat echt geen compliment, Barbara.’
‘Hoezo niet?’
‘Pff, ik zal het spellen voor je. Jij bent 49!’ Sylvia rolt met haar ogen.

Eten en neuken

De strik van het schort hangt over zijn lekkere billen heen. Zijn kont vond ze al heerlijk vanaf de dag dat ze hem ontmoette. Niet te dik, niet te dun. Precies goed. Hij weet dat het zijn sterke punt is. Trots vertelde hij zeventien jaar geleden dat zijn exen zeiden dat hij een lekker kontje had. Silke vond dat ook, maar ze was te verlegen om het te zeggen tegen hem. Krap twintig was ze en ontzettend bleu.

Puppy

Over de vreemde vrouwen virtueel verkrachtende vent verbaas ik mij niet meer. De eerste dicpics en bijbehorende seksueel gefrustreerde, verbale diarree shockeerden me. Meer dan eens blogde ik over die blote piemels, nooit in positieve zin. Inmiddels laten deze sneue types me koud; meestal gooi ik hun berichten ongeopend weg. Verbazing en boosheid vormen echter nog steeds vaak een inspiratiebron. Momenteel staan drie mij stalkende vrouwen met stip op een.

Niet al te veel hersens

Anwir: 'Je stigmatiseert wel een hele bevolkingsgroep zo, hè.'

Mara: 'Door haar een Poolse hoer te noemen? Laat me niet lachen.'

Anwir: 'Dat zegt ze, ja.'

Mara: 'En dat praat jij na? Dat zíj niet al te veel hersens had, wisten we al...'

De ordinaire alcoholiste

Het was niet haar eerste keer. Als je het mij vraagt, heeft ze een alcoholprobleem. Het is te gênant hoe ze er regelmatig bij hangt. Laveloos. Haar toch al te korte rokjes kruipen dan nog verder omhoog en haar tieten floepen bijna uit haar te diepe decolleté. En niet alleen met uitgaan. Ook thuis op de bank. Ik weet niet waarvoor ze probeert te vluchten, maar drank lijkt me niet de oplossing. Alhoewel ze dat zelf moet weten. Ik denk alleen niet dat ze er gelukkig van wordt.

Ik vraag het voor een vriend

‘Meid, denk je echt dat hij je altijd trouw is?’ Sem is een lieve schat, maar van relaties heeft hij geen verstand. Langer dan een paar weken heeft hij nog nooit een man weten te houden.
‘Dat denk ik helemaal niet. Hoe kom je daarbij?’, vraagt Zoë.
‘Nou, omdat je hem altijd trouw bent.’

Wereldkampioen

Gert: ‘We hebben ze vertrapt!’
Jacqueline: ‘Overdrijf je nu niet een beetje? Het was 2-1. Niet echt een enorme overwinning.’
Gert: ‘Zeker wel! We hebben het hier over Brazilië, dé favoriet en vijfvoudig wereldkampioen.’
Jacqueline: ‘Jullie hebben inderdaad echt geluk gehad.’

Platte seks

Sneu en wanhopig, iets anders kan ik er niet van maken. Ze wil hem nog een kans geven als hij zich bedenkt. Waarom in godsnaam? Ze kent hem nog maar net en al die tijd heeft hij haar voorgelogen. Kennelijk geen eigenwaarde. Onbegrijpelijk dat hij op haar is gevallen. Alhoewel, ze was een vlucht uit de werkelijkheid. Hij zocht geen sterke vrouw, slechts wat seks. Platte seks, geen liefde. Naïef van haar dat zij dacht dat er meer was.

Hypocriet wijf

Nee, heb je háár! Daar heb ik dus echt geen zin in. Bemoeial. Volgens mij kickt ze op andermans ellende. Naar mens. Ze lijkt energie te halen uit de misère van een ander. Jakkes, ze heeft me al gezien! Loopt ze daar overdreven enthousiast te zwaaien. Alsof we beste vriendjes zijn.

Het licht

Het licht moet aan, zodat het duister zal verdwijnen. Hij kuste het gezicht van zijn moeder. De oude vrouw lag in haar nachthemd op bed. Haar sterfbed. Dag en nacht zat hij aan haar zijde. Hij wilde voor haar doen wat zij voor hem had gedaan. Ze schonk hem het leven, voedde hem, poetste zijn billen. Maar het belangrijkste van alles: ze gaf hem haar liefde. Onvoorwaardelijk hield ze van hem. Hoe vaak hij haar ook teleurgesteld had, hoeveel pijn hij haar ook had gedaan.