Sylvia Visser

schrijver, neerlandicus

  • Home

  • Boek

  • Verhalen

  • Blog

  • Thema's

  • Over Sylvia

  • Contact

  • Meer

    Platte seks
    Delen
    Platte seks

    verhaal

    2 juli 2018

                   Mijn hart heeft hij er wel mee gebroken, al weet ik dat het niks voorstelde. Ik had dit nooit van hem verwacht. Na al die jaren, na alles wat we hebben gedeeld. Studententijd, eerste baan, eerste huis, onze eerste vrijpartij. Maar ook het overlijden van mijn broer. Hij was er altijd. Ik kan me geen leven zonder hem voorstellen. Hij ook niet zonder mij, zegt hij. En dan toch dit. Niet eerder heeft hij me zoveel pijn gedaan. Nog nooit heeft hij me zo teleurgesteld.

    Sneu en wanhopig, iets anders kan ik er niet van maken. Ze wil hem nog een kans geven als hij zich bedenkt. Waarom in godsnaam? Ze kent hem nog maar net en al die tijd heeft hij haar voorgelogen. Kennelijk geen eigenwaarde. Onbegrijpelijk dat hij op haar is gevallen. Alhoewel, ze was een vlucht uit de werkelijkheid. Hij zocht geen sterke vrouw, slechts wat seks. Platte seks, geen liefde. Naïef van haar dat zij dacht dat er meer was.

    Hypocriet wijf
    Hypocriet wijf
    Nee, heb je háár! Daar heb ik dus echt geen zin in. Bemoeial. Volgens mij kickt ze op andermans ellende. Naar mens. Ze lijkt energie te halen uit de misère van een ander. Jakkes, ze heeft me al gezien! Loopt ze daar overdreven enthousiast te zwaaien. Alsof we beste vriendjes zijn.
    Het licht
    Het licht
    Het licht moet aan, zodat het duister zal verdwijnen. Hij kuste het gezicht van zijn moeder. De oude vrouw lag in haar nachthemd op bed. Haar sterfbed. Dag en nacht zat hij aan haar zijde. Hij wilde voor haar doen wat zij voor hem had gedaan. Ze schonk hem het leven, voedde hem, poetste zijn billen. Maar het belangrijkste van alles: ze gaf hem haar liefde. Onvoorwaardelijk hield ze van hem. Hoe vaak hij haar ook teleurgesteld had, hoeveel pijn hij haar ook had gedaan.
    Heftige shit
    Heftige shit
    Bepaald geen paracetamolletjes zijn het, maar heftige shit. Tegen de lijst bijwerkingen kun je ‘u’ zeggen. Nou weet ik heus wel dat je die bijwerkingen niet hoeft te krijgen. Lees alleen eens de bijsluiter van pijnstillers, dan zou je er bijna geen meer durven nemen. Toch doe ik dat wel als ik pijn heb.
    Een kunstzinnig oog
    Een kunstzinnig oog
    ‘Prachtig! Ik vind het zo knap dat je dat kunt. Niet mijn talent, ik haalde vroeger met moeite zesjes voor tekenen.’
    ‘Dank je’, zegt Ard. ‘Ik schilder graag mooie dingen, mooie mensen.’
    ‘Maar waarom zo realistisch? Kun je dan niet beter een foto maken?’
    ‘Kijk eens wat beter. Ik voeg een extra laag toe aan de werkelijkheid.’
    ‘Het spijt me, maar ik zie het niet’, zegt Indi.
    ‘Jawel, ik weet zeker dat je het ziet. Je kunt het nu alleen niet benoemen.’
    Zoveel mooie vrouwen
    Zoveel mooie vrouwen
    Dit meen je niet! Wat een afknapper, zeg. Of zeur ik nu? Eigenlijk maakt het misschien niks uit. Hij is wel ontzettend lekker. Ik heb nog nooit een kerel gehad met zo’n goddelijk lijf. Ik voel me er zelfs een beetje geïntimideerd door. Ik heb niet zo’n perfect lichaam.
    Onverantwoord
    Onverantwoord
    ‘Nee, niet eens een stoer verhaal. Domweg gestruikeld.’
    ‘Hoe dan?!’ Beps ogen worden groot.
    ‘Bij de supermarkt. Ik wilde van mijn auto naar binnen lopen en opeens lag ik op de grond.’
    ‘Meisje, toch. En nu zit je in het gips?’
    ‘Ja, daar ben ik wel zoet mee de komende tijd’, zegt Elke.
    ‘Wat balen, zeg.’
    Job en Levi
    Job en Levi
    ‘Het is wel makkelijk als je het hebt.’
    ‘Ja, maar geld maakt niet gelukkig’, zegt Job.
    ‘Geen geld maakt zeker niet gelukkig.’ Levi rolt met zijn ogen.
    ‘Je kunt best gelukkig zijn met weinig.’
    Hoeren en priesters
    Hoeren en priesters
    ‘O, dat is nog van Marzena.’ Hij haalt zijn schouders op.
    ‘Hoezo?! Je hebt haar zeven maanden geleden gedumpt.’ Sanne kijkt fel van hem naar de rotzooi in de berging.
    ‘Ja, moet ze nog steeds ophalen’, zegt hij.
    ‘Wat zit er in die koffers? Of zijn ze leeg?’
    ‘Nee, ik weet niet. Ik denk kleren.’
    De eerste zonnestralen
    De eerste zonnestralen
    Van lentekriebels heeft ze de laatste tijd nog niet veel last gehad. Het leek wel winter of herfst. Afgelopen weekend brandde de openhaard nog. Maar nu zijn daar dan toch de eerste zonnestralen. En vanochtend hoorde ze voor het eerst de vogeltjes zingen.
    Je dromen
    Je dromen
    ‘Wat doe je? Geef mijn telefoon eens terug.’ Ewelina zet haar wijn neer en steekt haar hand uit. Ze heeft al een blos op haar wangen.
    ‘Zo. Klaar’, zegt Patrycja en drukt haar zus haar mobiel in haar handen.
    Ewelina kijkt naar het scherm. ‘Nee! Waarom?’
    ‘Het moet maar eens afgelopen zijn. Ik vind het niet normaal dat hij met haar op vakantie gaat.’
    ‘Ik ook niet, maar hier gaat hij echt boos om worden.’
    ‘Kom op, Ewelina. Je bent al een jaar met hem samen. Dan kan hij toch niet met zijn ex-vrouw
    Hypocriet wijf
    Hypocriet wijf
    Nee, heb je háár! Daar heb ik dus echt geen zin in. Bemoeial. Volgens mij kickt ze op andermans ellende. Naar mens. Ze lijkt energie te halen uit de misère van een ander. Jakkes, ze heeft me al gezien! Loopt ze daar overdreven enthousiast te zwaaien. Alsof we beste vriendjes zijn.
    Het licht
    Het licht
    Het licht moet aan, zodat het duister zal verdwijnen. Hij kuste het gezicht van zijn moeder. De oude vrouw lag in haar nachthemd op bed. Haar sterfbed. Dag en nacht zat hij aan haar zijde. Hij wilde voor haar doen wat zij voor hem had gedaan. Ze schonk hem het leven, voedde hem, poetste zijn billen. Maar het belangrijkste van alles: ze gaf hem haar liefde. Onvoorwaardelijk hield ze van hem. Hoe vaak hij haar ook teleurgesteld had, hoeveel pijn hij haar ook had gedaan.
    Heftige shit
    Heftige shit
    Bepaald geen paracetamolletjes zijn het, maar heftige shit. Tegen de lijst bijwerkingen kun je ‘u’ zeggen. Nou weet ik heus wel dat je die bijwerkingen niet hoeft te krijgen. Lees alleen eens de bijsluiter van pijnstillers, dan zou je er bijna geen meer durven nemen. Toch doe ik dat wel als ik pijn heb.
    Een kunstzinnig oog
    Een kunstzinnig oog
    ‘Prachtig! Ik vind het zo knap dat je dat kunt. Niet mijn talent, ik haalde vroeger met moeite zesjes voor tekenen.’
    ‘Dank je’, zegt Ard. ‘Ik schilder graag mooie dingen, mooie mensen.’
    ‘Maar waarom zo realistisch? Kun je dan niet beter een foto maken?’
    ‘Kijk eens wat beter. Ik voeg een extra laag toe aan de werkelijkheid.’
    ‘Het spijt me, maar ik zie het niet’, zegt Indi.
    ‘Jawel, ik weet zeker dat je het ziet. Je kunt het nu alleen niet benoemen.’
    Zoveel mooie vrouwen
    Zoveel mooie vrouwen
    Dit meen je niet! Wat een afknapper, zeg. Of zeur ik nu? Eigenlijk maakt het misschien niks uit. Hij is wel ontzettend lekker. Ik heb nog nooit een kerel gehad met zo’n goddelijk lijf. Ik voel me er zelfs een beetje geïntimideerd door. Ik heb niet zo’n perfect lichaam.
    Onverantwoord
    Onverantwoord
    ‘Nee, niet eens een stoer verhaal. Domweg gestruikeld.’
    ‘Hoe dan?!’ Beps ogen worden groot.
    ‘Bij de supermarkt. Ik wilde van mijn auto naar binnen lopen en opeens lag ik op de grond.’
    ‘Meisje, toch. En nu zit je in het gips?’
    ‘Ja, daar ben ik wel zoet mee de komende tijd’, zegt Elke.
    ‘Wat balen, zeg.’
    Job en Levi
    Job en Levi
    ‘Het is wel makkelijk als je het hebt.’
    ‘Ja, maar geld maakt niet gelukkig’, zegt Job.
    ‘Geen geld maakt zeker niet gelukkig.’ Levi rolt met zijn ogen.
    ‘Je kunt best gelukkig zijn met weinig.’
    Hoeren en priesters
    Hoeren en priesters
    ‘O, dat is nog van Marzena.’ Hij haalt zijn schouders op.
    ‘Hoezo?! Je hebt haar zeven maanden geleden gedumpt.’ Sanne kijkt fel van hem naar de rotzooi in de berging.
    ‘Ja, moet ze nog steeds ophalen’, zegt hij.
    ‘Wat zit er in die koffers? Of zijn ze leeg?’
    ‘Nee, ik weet niet. Ik denk kleren.’
    De eerste zonnestralen
    De eerste zonnestralen
    Van lentekriebels heeft ze de laatste tijd nog niet veel last gehad. Het leek wel winter of herfst. Afgelopen weekend brandde de openhaard nog. Maar nu zijn daar dan toch de eerste zonnestralen. En vanochtend hoorde ze voor het eerst de vogeltjes zingen.
    Je dromen
    Je dromen
    ‘Wat doe je? Geef mijn telefoon eens terug.’ Ewelina zet haar wijn neer en steekt haar hand uit. Ze heeft al een blos op haar wangen.
    ‘Zo. Klaar’, zegt Patrycja en drukt haar zus haar mobiel in haar handen.
    Ewelina kijkt naar het scherm. ‘Nee! Waarom?’
    ‘Het moet maar eens afgelopen zijn. Ik vind het niet normaal dat hij met haar op vakantie gaat.’
    ‘Ik ook niet, maar hier gaat hij echt boos om worden.’
    ‘Kom op, Ewelina. Je bent al een jaar met hem samen. Dan kan hij toch niet met zijn ex-vrouw

    Lees ook:

    • Grey Facebook Icon
    • Grey Twitter Icon
    • Grey LinkedIn Icon
    • Grey Tumblr Icon
    • Grey Pinterest Icon
    • Grey YouTube Icon
    • Grey Instagram Icon

    © 2013 - 2021 Sylvia Visser All rights reserved

    • Grey Facebook Icon
    • Grey Twitter Icon
    • Grey LinkedIn Icon
    • Grey Tumblr Icon
    • Grey Pinterest Icon
    • Grey YouTube Icon
    • Grey Instagram Icon