Laatste zomergroet
verhaal
15 oktober 2018
Ze dacht dat er geen einde aan zou komen. Ze trok haar wenkbrauwen op en sperde haar ogen wijd open. Een seconde stopte ze met ademen. Een zee van paarse bloemen stond naast de weg. Alsof het voorjaar was en toch ook weer niet. Een laatste zomergroet bracht de natuur haar. Eva kon er niet rouwig om zijn.
Normaal zou ze al die lange, warme zomeravonden heerlijk hebben gevonden. Dan had ze gezellig aan de wijn gezeten op het terras. Nu niet. Ze kon haar vader niet alleen laten, al vond ze hem een kwal van een vent. Ze haatte hem om hoe hij haar moeder behandelde, maar hij bleef toch haar vader. Iemand moest hem verzorgen, ze kon hem niet alleen laten op zijn sterfbed. Dat verdient niemand. Bij iedere rochel wenste ze dat dit zijn laatste zou zijn.
Lees ook:
