Sylvia Visser

Iets fictiefs. Interessantdoenerij. Schrijvers zijn er meester in. Welke van de twee vooral, laat ik in het midden. Soms claimen scribenten te lijden aan een writer’s block. Maar wanneer een auteur niet weet waarover hij moet schrijven, kan hij zijn pennenvruchten altijd nog daarop inspireren. Het probleem is de oplossing. Of andersom natuurlijk.
                Als ik niet weet waarover ik moet schrijven, houd ik me graag bezig met klusjes waarbij ik niet al te diep hoef na te denken. Werken aan mijn website is er een van. Hopelijk komt het verlichte moment dan vanzelf. Deze keer besloot ik een thematische indeling te maken van een deel van mijn schrijfsels, iets wat ik al tijden van plan was. Een mooi klusje bij gebrek aan inspiratie.
                Vrouw is een veel voorkomend onderwerp in mijn werk, al vanaf  mijn allereerste blog. Ik ben namelijk een vrouw, ik zie eruit als een vrouw en ik denk en voel als een vrouw. Het tweede thema dat in mijn hoofd opkwam, is de liefde. De liefde tussen twee geliefden, om iets specifieker te zijn. Ik laat wijselijk in het midden welke verhalen daarover fictief zijn en welke autobiografisch. Ik kan echter wel verklappen dat sommige mannen mijn liefdesverhalen met argusogen volgen. Het derde thema dat veelvuldig terugkeert, is afscheid. Afscheid van een persoon, een stuk gezondheid, een huisdier. Aan het vierde onderwerp, Oeteldonk, zal ik zo kort na de carnaval maar geen aandacht meer besteden.
                Beste lezer, bedankt dat je deze therapeutische tekst hebt willen lezen en dat ik mijn thematische indeling voor het voetlicht mocht brengen. Mijn writer’s block is weer verdwenen. Fictief? Ja, ook dat. En het klinkt gewoon zo interessant.