Sylvia Visser

schrijver, neerlandicus

Dit ruikt als mijn vagina

Met ijs

verhaal

21 augustus 2020

Sylvia legde twee zakjes Pickwick-muntthee bij de glazen en liep naar het zweverige duo. Ze zette de theeglazen voor hen neer. Ze schoven allebei hun boek opzij. Het meisje trok haar wenkbrauwen op. ‘Heb je geen verse muntthee?’ Sylvia moest haar teleurstellen. De twee hingen het zakje in hun theeglas en verdwenen weer in hun boeken. Sylvia liep zo stil mogelijk terug naar de bar. Terwijl ze enkele glazen spoelde, bekeek ze het paar uitgebreid. Samen lezen. De ultieme saaiheid of ware liefde.

Sylvia plaatste de glazen thee op haar dienblad. Zelf zou ze hebben gekozen voor koffie, maar dit was duidelijk een wat zweverig stel. Geen zwarte thee maar muntthee. Het zou nooit in Sylvia’s hoofd opkomen om dat te bestellen. Koffie dronk ze, goed sterk. Het was rustig in de zaak. De middagen vormden niet haar lievelingstijdstippen. Liever werkte ze ‘s avonds als het druk was en rumoerig. Als de mensen een borreltje dronken en uitgelaten waren.

‘Doe mij een pinot met ijs.’ Ze knikte. Meneer Palms ging zitten aan zijn vaste tafel naast de bar. Hij was de eigenaar van de zaak en zijn eigen grootste klant. Een niet betalende wel te verstaan. Haar naam noemde hij niet; die wist hij waarschijnlijk niet eens. Als een keurige heer van stand droeg hij een sjaaltje om zijn hals. Snel vulde ze zijn glas met witte wijn en ijs. Palms hield niet van wachten. Na deze pinot blanc zou hij er nog een nemen. Vervolgens zou hij kuchen en murmelen: ‘Doe mij een wandelaartje.’ Een Johnny Walker met ijs. Dat zou hij de rest van de dag drinken. Tot hij strompelend het pand zou verlaten.

Dit ruikt als mijn vagina

‘Te makkelijk en erg goedkoop. Maar het werkt. Onmiddellijk uitverkocht, de geurkaarsen die schijnbaar ruiken naar de kut van Gwyneth Paltrow.’
Marjolein maakt haar ogen groot. ‘Dit kan niet waar wezen! Wie koopt zoiets nou?’

Vrijdag de dertiende

‘Wat had je dan verwacht?’ Faith rolt met haar ogen.

‘Onzin. We hebben elkaar pas op de veertiende voor het eerst ontmoet.’
‘In real life ja, maar de virtuele ontmoeting heeft ook invloed. Kom op, vrijdag de dertiende is machtig.’
‘Ik geloof er niks van. Ik ben niet bijgelovig zoals jij.’ Nu rolt Destiny met haar ogen.

Stijlloos

Verbijsterd is ze. Vol ongeloof. Ze kan niet eens huilen. Hoe zit het ook alweer met die fases van rouwverwerking? Ontkenning, woede, onderhandelen, depressie, aanvaarding. Dit zal wel bij de eerste fase horen, bij de ontkenning. Het gaat een tijd duren voor Barbara dit een plekje kan geven.

Konijnen van de nacht

Mijmerend loopt ze over Île de la Cité. De Seine aan haar rechterhand, de Notre Dame voor haar. Onvoorstelbaar hoeveel geld er gestort is voor de restauratie. De kathedraal kan wel drie keer opnieuw opgebouwd worden. De brand is niet voor niets gebeurd, alles heeft een reden. De kerk hoeft zich geen zorgen meer te maken over de renovatie.

Leger aan schilders

Nog meer papieren wil de verhuurder hebben. Is het dan nooit genoeg? Ze moet wel moeite doen om dit huis te krijgen, zeg. Maar het is het meer dan waard. Prachtig huis, grote tuin, leuke wijk, winkelcentrum in de buurt. Ze ziet zichzelf hier al helemaal wonen. Ze is ervan overtuigd dat ze er heel gelukkig gaat worden.

Mijn droomhuis

Doemscenario na rampscenario schiet door mijn hoofd. Aan niets anders kan ik denken, dus over iets anders schrijven wordt moeilijk. Vrijdag bezocht ik mijn droomhuis. Een prachtig huis in Den Bosch. In gedachten heb ik het al ingericht. Meubels gekocht, gordijnen uitgezocht, muren geschilderd. Nou ja, dat laatste kan ik helaas niet meer, maar in mijn dromen stond ik op een trapje met de verfroller in mijn hand.

Zorgen

'Als hij een verpleegster wil, moet hij een verpleegster nemen en niet jou!'
Haar vader had het goed gezien, jaren geleden al. Haar man en zij waren toen aan het bedenken hoe ze samen voor zijn zieke zus konden zorgen. Ze zouden haar in huis nemen, haar man zou voor het inkomen zorgen, zij zou minder werken en voor zijn zus zorgen. Haar vader werd woedend toen hij het hoorde. Had ze maar naar hem geluisterd. Dat zou haar een hoop verdriet bespaard hebben.

Vruchteloos

Haar gedachten maken salto’s, doen de radslag, duikelen koppeltje. Ze wou dat ze wat meer zen was. Misschien helpen ontspanningsoefeningen. Nee, niet realistisch. Zodra ze bedenkt dat ze moet ontspannen, vindt ze helemaal geen rust meer. Moeten en ontspannen gaan niet samen.

Een kat

Dit geloof je toch niet?! Niet eens zijn eigen kat. Geen schattige kitten. Nee, gewoon een plaatje van een willekeurige kat. En niet begeleid door een briljant verhaal of een spitsvondige zinsnede. Alleen maar de woorden ‘een kat’. En dat vinden mensen leuk. Niet een of twee maar 64 mensen vinden dat leuk.

Feest der liefde

'Het is zo tegenstrijdig. Je zegt dat je je door mij realiseert wat je mist met je vriendin. Je sprak over trouwen met mij, je noemde ons twee wederhelften zoals in Plato's Symposium. En toch zeg je dat je wilt wachten.'

Dit ruikt als mijn vagina

‘Te makkelijk en erg goedkoop. Maar het werkt. Onmiddellijk uitverkocht, de geurkaarsen die schijnbaar ruiken naar de kut van Gwyneth Paltrow.’
Marjolein maakt haar ogen groot. ‘Dit kan niet waar wezen! Wie koopt zoiets nou?’

Vrijdag de dertiende

‘Wat had je dan verwacht?’ Faith rolt met haar ogen.

‘Onzin. We hebben elkaar pas op de veertiende voor het eerst ontmoet.’
‘In real life ja, maar de virtuele ontmoeting heeft ook invloed. Kom op, vrijdag de dertiende is machtig.’
‘Ik geloof er niks van. Ik ben niet bijgelovig zoals jij.’ Nu rolt Destiny met haar ogen.

Stijlloos

Verbijsterd is ze. Vol ongeloof. Ze kan niet eens huilen. Hoe zit het ook alweer met die fases van rouwverwerking? Ontkenning, woede, onderhandelen, depressie, aanvaarding. Dit zal wel bij de eerste fase horen, bij de ontkenning. Het gaat een tijd duren voor Barbara dit een plekje kan geven.

Konijnen van de nacht

Mijmerend loopt ze over Île de la Cité. De Seine aan haar rechterhand, de Notre Dame voor haar. Onvoorstelbaar hoeveel geld er gestort is voor de restauratie. De kathedraal kan wel drie keer opnieuw opgebouwd worden. De brand is niet voor niets gebeurd, alles heeft een reden. De kerk hoeft zich geen zorgen meer te maken over de renovatie.

Leger aan schilders

Nog meer papieren wil de verhuurder hebben. Is het dan nooit genoeg? Ze moet wel moeite doen om dit huis te krijgen, zeg. Maar het is het meer dan waard. Prachtig huis, grote tuin, leuke wijk, winkelcentrum in de buurt. Ze ziet zichzelf hier al helemaal wonen. Ze is ervan overtuigd dat ze er heel gelukkig gaat worden.

Mijn droomhuis

Doemscenario na rampscenario schiet door mijn hoofd. Aan niets anders kan ik denken, dus over iets anders schrijven wordt moeilijk. Vrijdag bezocht ik mijn droomhuis. Een prachtig huis in Den Bosch. In gedachten heb ik het al ingericht. Meubels gekocht, gordijnen uitgezocht, muren geschilderd. Nou ja, dat laatste kan ik helaas niet meer, maar in mijn dromen stond ik op een trapje met de verfroller in mijn hand.

Zorgen

'Als hij een verpleegster wil, moet hij een verpleegster nemen en niet jou!'
Haar vader had het goed gezien, jaren geleden al. Haar man en zij waren toen aan het bedenken hoe ze samen voor zijn zieke zus konden zorgen. Ze zouden haar in huis nemen, haar man zou voor het inkomen zorgen, zij zou minder werken en voor zijn zus zorgen. Haar vader werd woedend toen hij het hoorde. Had ze maar naar hem geluisterd. Dat zou haar een hoop verdriet bespaard hebben.

Vruchteloos

Haar gedachten maken salto’s, doen de radslag, duikelen koppeltje. Ze wou dat ze wat meer zen was. Misschien helpen ontspanningsoefeningen. Nee, niet realistisch. Zodra ze bedenkt dat ze moet ontspannen, vindt ze helemaal geen rust meer. Moeten en ontspannen gaan niet samen.

Een kat

Dit geloof je toch niet?! Niet eens zijn eigen kat. Geen schattige kitten. Nee, gewoon een plaatje van een willekeurige kat. En niet begeleid door een briljant verhaal of een spitsvondige zinsnede. Alleen maar de woorden ‘een kat’. En dat vinden mensen leuk. Niet een of twee maar 64 mensen vinden dat leuk.

Feest der liefde

'Het is zo tegenstrijdig. Je zegt dat je je door mij realiseert wat je mist met je vriendin. Je sprak over trouwen met mij, je noemde ons twee wederhelften zoals in Plato's Symposium. En toch zeg je dat je wilt wachten.'

Lees ook: