Sylvia Visser

schrijver, neerlandicus

Stijlloos

Stijlloos

verhaal

2 september 2019

Op Facebook circuleren foto's dat hij samen met haar en zijn familie in Barbara's huis zit. 'Gezellig' zitten ze samen te eten. Het woord 'demonstratief' is beter op zijn plaats. Ook zijn familie maande hem dus niet tot kalmte. Het lijkt wel of ze blij zijn dat Barbara weg is.

Barbara begrijpt niet hoe hij dit kan doen. De jongen op wie ze ooit verliefd werd, had stijl en klasse en principes. Die vrolijke, uitgelaten, ambitieuze jongen zou zoiets nooit doen. Haar Feije doet zoiets niet. Haar Feije. Er is geen 'haar Feije' meer. Haar Feije is dood.

Verbijsterd is ze. Vol ongeloof. Ze kan niet eens huilen. Hoe zit het ook alweer met die fases van rouwverwerking? Ontkenning, woede, onderhandelen, depressie, aanvaarding. Dit zal wel bij de eerste fase horen, bij de ontkenning. Het gaat een tijd duren voor Barbara dit een plekje kan geven.

Zijn minnares, of tegenwoordig zijn vriendin, is bij hem ingetrokken. Nu al. Stijlloos. Barbara is nog niet verhuisd of dat wijf zit al bij Feije in huis. In het huis van Barbara en Feije. Het huis dat Barbara en Feije samen kochten. Het huis waarin Barbara vele uren heeft staan schilderen. Het huis dat ze lieten verbouwen om het helemaal naar hun smaak te krijgen. Het huis waarvoor ze samen de keuken en de badkamer uitzochten. Het huis waarvoor ze samen de meubels kochten. Het huis waarin zij in haar trouwjurk op hem wachtte.

Konijnen van de nacht

Mijmerend loopt ze over Île de la Cité. De Seine aan haar rechterhand, de Notre Dame voor haar. Onvoorstelbaar hoeveel geld er gestort is voor de restauratie. De kathedraal kan wel drie keer opnieuw opgebouwd worden. De brand is niet voor niets gebeurd, alles heeft een reden. De kerk hoeft zich geen zorgen meer te maken over de renovatie.

Leger aan schilders

Nog meer papieren wil de verhuurder hebben. Is het dan nooit genoeg? Ze moet wel moeite doen om dit huis te krijgen, zeg. Maar het is het meer dan waard. Prachtig huis, grote tuin, leuke wijk, winkelcentrum in de buurt. Ze ziet zichzelf hier al helemaal wonen. Ze is ervan overtuigd dat ze er heel gelukkig gaat worden.

Mijn droomhuis

Doemscenario na rampscenario schiet door mijn hoofd. Aan niets anders kan ik denken, dus over iets anders schrijven wordt moeilijk. Vrijdag bezocht ik mijn droomhuis. Een prachtig huis in Den Bosch. In gedachten heb ik het al ingericht. Meubels gekocht, gordijnen uitgezocht, muren geschilderd. Nou ja, dat laatste kan ik helaas niet meer, maar in mijn dromen stond ik op een trapje met de verfroller in mijn hand.

Zorgen

'Als hij een verpleegster wil, moet hij een verpleegster nemen en niet jou!'
Haar vader had het goed gezien, jaren geleden al. Haar man en zij waren toen aan het bedenken hoe ze samen voor zijn zieke zus konden zorgen. Ze zouden haar in huis nemen, haar man zou voor het inkomen zorgen, zij zou minder werken en voor zijn zus zorgen. Haar vader werd woedend toen hij het hoorde. Had ze maar naar hem geluisterd. Dat zou haar een hoop verdriet bespaard hebben.

Vruchteloos

Haar gedachten maken salto’s, doen de radslag, duikelen koppeltje. Ze wou dat ze wat meer zen was. Misschien helpen ontspanningsoefeningen. Nee, niet realistisch. Zodra ze bedenkt dat ze moet ontspannen, vindt ze helemaal geen rust meer. Moeten en ontspannen gaan niet samen.

Een kat

Dit geloof je toch niet?! Niet eens zijn eigen kat. Geen schattige kitten. Nee, gewoon een plaatje van een willekeurige kat. En niet begeleid door een briljant verhaal of een spitsvondige zinsnede. Alleen maar de woorden ‘een kat’. En dat vinden mensen leuk. Niet een of twee maar 64 mensen vinden dat leuk.

Feest der liefde

'Het is zo tegenstrijdig. Je zegt dat je je door mij realiseert wat je mist met je vriendin. Je sprak over trouwen met mij, je noemde ons twee wederhelften zoals in Plato's Symposium. En toch zeg je dat je wilt wachten.'

Rollende ogen

‘Dan zou ik maar snel tv kijken’, appt haar vader.
‘Ik heb het al gelezen op Nu.’
‘Op tv is toch anders.’

Die minachting van hem

'Woon je alweer samen met Barbara Hölzer?' Mara is diep teleurgesteld dat hij met die vrouw contact heeft. Uitgerekend de vrouw met wie hij haar een jaar lang bedroog.
'Ik heb nog nooit met haar samengewoond', zegt hij.

Schilderij

Haar stem hapert als ze mee probeert te zingen met Guus. Nou ja, zingen, daar zijn de meningen over verdeeld. De mensen uit haar omgeving werden vaak niet vrolijk van haar gezang. De laatste jaren hebben ze niet veel te klagen gehad. Ze raakte steeds verder in zichzelf gekeerd. Ze was nog maar een schim van wie ze ooit was.

Konijnen van de nacht

Mijmerend loopt ze over Île de la Cité. De Seine aan haar rechterhand, de Notre Dame voor haar. Onvoorstelbaar hoeveel geld er gestort is voor de restauratie. De kathedraal kan wel drie keer opnieuw opgebouwd worden. De brand is niet voor niets gebeurd, alles heeft een reden. De kerk hoeft zich geen zorgen meer te maken over de renovatie.

Leger aan schilders

Nog meer papieren wil de verhuurder hebben. Is het dan nooit genoeg? Ze moet wel moeite doen om dit huis te krijgen, zeg. Maar het is het meer dan waard. Prachtig huis, grote tuin, leuke wijk, winkelcentrum in de buurt. Ze ziet zichzelf hier al helemaal wonen. Ze is ervan overtuigd dat ze er heel gelukkig gaat worden.

Mijn droomhuis

Doemscenario na rampscenario schiet door mijn hoofd. Aan niets anders kan ik denken, dus over iets anders schrijven wordt moeilijk. Vrijdag bezocht ik mijn droomhuis. Een prachtig huis in Den Bosch. In gedachten heb ik het al ingericht. Meubels gekocht, gordijnen uitgezocht, muren geschilderd. Nou ja, dat laatste kan ik helaas niet meer, maar in mijn dromen stond ik op een trapje met de verfroller in mijn hand.

Zorgen

'Als hij een verpleegster wil, moet hij een verpleegster nemen en niet jou!'
Haar vader had het goed gezien, jaren geleden al. Haar man en zij waren toen aan het bedenken hoe ze samen voor zijn zieke zus konden zorgen. Ze zouden haar in huis nemen, haar man zou voor het inkomen zorgen, zij zou minder werken en voor zijn zus zorgen. Haar vader werd woedend toen hij het hoorde. Had ze maar naar hem geluisterd. Dat zou haar een hoop verdriet bespaard hebben.

Vruchteloos

Haar gedachten maken salto’s, doen de radslag, duikelen koppeltje. Ze wou dat ze wat meer zen was. Misschien helpen ontspanningsoefeningen. Nee, niet realistisch. Zodra ze bedenkt dat ze moet ontspannen, vindt ze helemaal geen rust meer. Moeten en ontspannen gaan niet samen.

Een kat

Dit geloof je toch niet?! Niet eens zijn eigen kat. Geen schattige kitten. Nee, gewoon een plaatje van een willekeurige kat. En niet begeleid door een briljant verhaal of een spitsvondige zinsnede. Alleen maar de woorden ‘een kat’. En dat vinden mensen leuk. Niet een of twee maar 64 mensen vinden dat leuk.

Feest der liefde

'Het is zo tegenstrijdig. Je zegt dat je je door mij realiseert wat je mist met je vriendin. Je sprak over trouwen met mij, je noemde ons twee wederhelften zoals in Plato's Symposium. En toch zeg je dat je wilt wachten.'

Rollende ogen

‘Dan zou ik maar snel tv kijken’, appt haar vader.
‘Ik heb het al gelezen op Nu.’
‘Op tv is toch anders.’

Die minachting van hem

'Woon je alweer samen met Barbara Hölzer?' Mara is diep teleurgesteld dat hij met die vrouw contact heeft. Uitgerekend de vrouw met wie hij haar een jaar lang bedroog.
'Ik heb nog nooit met haar samengewoond', zegt hij.

Schilderij

Haar stem hapert als ze mee probeert te zingen met Guus. Nou ja, zingen, daar zijn de meningen over verdeeld. De mensen uit haar omgeving werden vaak niet vrolijk van haar gezang. De laatste jaren hebben ze niet veel te klagen gehad. Ze raakte steeds verder in zichzelf gekeerd. Ze was nog maar een schim van wie ze ooit was.

Lees ook: