Sylvia Visser

‘Je moet eens mee gaan dansen. Mijn vriendin heeft een leuke zus!’

Mijn vader was lang en kwam dus door de keuring van mijn moeder. Wat ze nooit wilde, was een man die kleiner was dan zij. Iedere zondag als ze naar de kerk liep, zag mijn moeder hoe haar moeder ver boven haar vader uittorende. Je voelt er niks van, maar ieder kind heeft recht op zijn of haar eigen trauma.

 

Vandaag vijftig jaar geleden trouwden mijn ouders. Ze kregen drie prachtige, gezonde dochters van wie ze de leukste de naam ‘Sylvia’ gaven (knipogende smiley). Lang zou het geluk echter niet duren, want mijn vader werd twee keer opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis. In die jaren heette het nog ‘overspannen’, later kreeg hij de sticker ‘manisch-depressief’. In het kraambed lag mijn vader naast mijn moeder.