Sylvia Visser

Verhalen

Iedere maandag schrijft Sylvia Visser een kort verhaal.

Archief

‘Dat is toch niet de reden dat u me afwijst?’
Stilte. ‘Nou, eigenlijk wel.’
Om zoiets kunnen ze me niet weigeren. Volgens mij mag dat helemaal niet. Ik slik. Het is weer eens wat anders. Normaal vinden ze me een goede kandidaat, maar is de keuze na lang twijfelen toch op iemand anders gevallen. Dat zeggen ze althans altijd. Ik weet niet wat ik erger vind. De eeuwige goede tweede zijn of nu eens echt de loser. 

 

Lees verder

Hier zat zij ook. In zijn auto. Op mijn stoel. Hij remt. Ik kijk naar zijn gezicht. Zijn onderkin. Zijn buik. Ze heeft hem flink vetgemest. Mijn ogen glijden naar beneden. Iets houdt me tegen om mijn linkerhand op zijn rechterbeen te leggen zoals vroeger. Mijn blik blijft hangen bij zijn kruis.
‘Pijpte zij je ook terwijl je achter het stuur zat?’

 

Lees verder

‘Alaaf!’
‘Wat zeg jij nou, sukkel?!’
‘Gewoon ‘alaaf’. De carnavalsgroet.’
‘Als je dat nog een keer zegt, dan escorteer ik je direct naar Oeteldonk Centraol.’
‘Hoezo? Wat is daar mis mee?’

 

Lees verder