Sylvia Visser

Verhalen

‘Ach, man. Nederland is vol.’
‘Dat had je vroeger niet moeten zeggen. Dan was je de bak in gedraaid’, zegt de barman.
‘Tuurlijk.’ De bouwvakker maakt een wegwuivend gebaar.
‘Nee, echt. Janmaat kon de gevangenis in daarvoor.’
De dokter mengt zich in het gesprek. ‘Ja, dat is waar. Maar aan de bar kon je dat wel zeggen.’
‘Sinds Pim Fortuyn kun je het overal wel zeggen.’ De barman zet een nieuw glas bier neer voor de heren.

 

Lees verder

Archief

Iedere vrijdag schrijft Sylvia Visser een kort verhaal.

‘Was ich noch zu sagen hätte, die Bierfeste van jullie zijn echt toll’, schreeuw ik in mijn beste Rudi Carrell-Duits over de muziek heen.
Andreas buigt zich mijn kant op. ‘Danke, aber was ich sagen möchte: es gibt kein Bierfeste.’
Rare Duitser. ‘Hoezo, er zijn geen Bierfeste? En wat is dit dan?’ Ik neem demonstratief een slok van mijn bier.
‘Er zijn Sommerfeste. Er zijn Oktoberfeste. Maar er zijn geen Bierfeste.’
‘Tuurlijk, Andreas. Ik zie lange tafels en grote pullen bier. Dat noemen wij een Bierfest.’

 

Lees verder

‘Pff die zak heeft er koffie overheen gegooid!’, roept Camiel.
De Bruin krimpt ineen. Normaal zou hij niet tolereren dat ze hem zo noemen.
‘Bij mij ook.’ Merel kijkt boos opzij.
De leraar deelt de rest van de werkstukken uit en probeert niet te verblikken of verblozen. Hij weet dat ze gelijk hebben. Het is schandalig dat hij hun werk bevuild heeft. Maar hij was zo moe. Aan het eind van zijn Latijn.

 

Lees verder