Sylvia Visser

Poëzie is nooit mijn sterke kant geweest. Als kind liet ik apetrots mijn eerste gedicht aan mijn moeder lezen, waarop mijn moeder reageerde: ‘Dat is toch geen gedicht; het rijmt helemaal niet.’ Ik ben maar gestopt met schrijven. Mijn tweede negatieve ervaring was toen ik tijdens mijn studie Nederlands voor moderne letterkunde Boutens en Leopold bestudeerde. Ik ben ook maar gestopt met lezen.

 

Lees verder

Voor een knisperende open haard drink ik warme chocolade terwijl buiten de mensen dik ingepakt voorbij lopen.  Visioenen verschijnen van sneeuwballengevechten, sneeuwpoppen bouwen, sleetje rijden en voorgelezen worden uit ons grote, rode sprookjesboek.

                  Het mooiste sprookje van allemaal vond ik Het meisje met de zwavelstokjes over een meisje dat in de kou zwavelstokjes moet verkopen terwijl iedereen warm binnen feest viert.  

Lees verder

De échte Sinterklaas kwam vroeger bij ons thuis, dus niet een of andere hulpsinterklaas (zei mijn moeder en die kan het weten). Met alle kinderen uit de familie zaten wij in een kringetje te wachten tot hij kwam. Mijn ouders, ooms en tantes zeiden dat de sint wel zou komen als we mooie liedjes zongen, dus  zongen wij zo mooi mogelijk. Sinterklaas wist tenslotte alles, zijn luisterpieten vertelden het hem vast ook als wij vals zongen. 

 

Lees verder

Kippenvel als op kerstavond van bovenuit de kerk gezang begeleid door violen klinkt. Op zulke momenten ben je trots dat je katholiek bent. En met mij meer dan een miljard mensen. De kerk was afgeladen vol zoals ieder jaar. Zonder een bezoek aan de nachtmis is het tenslotte geen kerst.

 

Lees verder 

Elke woensdag blogt Sylvia Visser op pittige wijze en met de nodige zelfspot over uiteenlopende onderwerpen.

Blog

Archief