Sylvia Visser

Urenlang oeverloos gezwets over… ja, dat weet niemand eigenlijk. Die eindeloze vergaderingen mis ik niet. Net als de enorme pakken nakijkwerk. De stapels toetsen en kratten vol boekverslagen. En dat terwijl ik niet eens een hekel had aan corrigeren. Wat ik echter wel afschuwelijk vond, was de gigantische hoeveelheid proefwerken en werkstukken die ik moest nakijken. De werkdruk in het onderwijs mis ik zeker niet. 

 

Lees verder

Ik mis zelfs het zeiken op alles om niets sinds ik boven de rivieren woon. Maar mijn familie in Brabant doet me dat gemis gelukkig regelmatig vergeten. Neem nou mijn moeder. Als vrijwilliger van het Jeroen Bosch Art Center is ze uitgenodigd voor de officiële opening door koning Willem-Alexander van het Jheronimus Bosch-jaar. En zeg nou zelf, het gebeurt niet dagelijks dat je de koning mag ontmoeten. Dus voor die gelegenheid trek je iets moois aan. 

 

Lees verder

Blog

Elke woensdag blogt Sylvia Visser op pittige wijze en met de nodige zelfspot over uiteenlopende onderwerpen.

De tijd dat ik met een grote groep meiden Oeteldonk onveilig maakte, lijkt zich in het pleistoceen te hebben afgespeeld. Mijn familie en vrienden lieten me een voor een in de steek. Daarom deed ik een oproep voor nieuwe Oetelvrienden. Mede dankzij de publiciteit op Radio 5 en Omroep Brabant kreeg ik talloze reacties. Ook bezweken enkele familieleden onder de sociale druk en besloten toch een paar dagen carnaval met mij te vieren.

 

Lees verder 

Iets fictiefs. Interessantdoenerij. Schrijvers zijn er meester in. Welke van de twee vooral, laat ik in het midden. Soms claimen scribenten te lijden aan een writer’s block. Maar wanneer een auteur niet weet waarover hij moet schrijven, kan hij zijn pennenvruchten altijd nog daarop inspireren. Het probleem is de oplossing. Of andersom natuurlijk.

 

Lees verder

Archief