Sylvia Visser

Blog

Elke woensdag blogt Sylvia Visser op pittige wijze en met de nodige zelfspot.

Waar ik was, wat er aan de hand was, waarom ik niet reageerde, hoe ik het in mijn hoofd haalde om niks van me te laten horen. Mijn telefoon was ontploft! 36 gemiste oproepen. 12 voice-mails. 347 appjes. Mijn hele omgeving was in rep en roer omdat ik drie uur niet online was geweest. Enigszins verbolgen reageerde ik dat ik gewoon een hapje was wezen eten met iemand. ‘Het gaat om verhoudingen, Sylvia. Meestal ben je constant online. Wanneer jij er tien minuten niet bent, is dat zorgwekkend.’

 

Lees verder

Dikke pakken papier deed ik in de brievenbus bij tientallen uitgeverijen. Ik leurde met mijn manuscript, terwijl de regen met bakken uit de lucht kwam. Afwijzing na afwijzing volgde en ik liet het hoofd steeds verder hangen. Niemand zag mijn talent en ik wist niet wat te doen. Jarenlang had ik hard gewerkt, maar geen mens zou mijn schrijfsels lezen. Zo ging dat althans in mijn nachtmerries. De werkelijkheid lijkt echter wel een droom. Terwijl er nog geen letter op papier staat, heb ik al een uitgever gevonden. Of een uitgever mij, zo je wil.

 

Lees verder

De dichter Hans Vlek zwijgt voor altijd. Op een kantelpunt in mijn leven leerde ik hem kennen en zijn dood maakt dus veel bij me los. Ik ontmoette hem op Reinier van Arkel, een psychiatrisch ziekenhuis in Den Bosch. Vlek was daar opgenomen, net als mijn vader zaliger. De eerste opname van mijn vader die ik me goed kan herinneren. De andere keren was ik nog zo klein dat ik er slechts flarden van weet. Nu zat ik echter aan het eind van mijn puberteit en maakte alles dus bewust mee.

 

Lees verder