Sylvia Visser

Bijna Pinksteren en dus bijna Jazz in Duketown, een gezellig evenement dat je als Bosschenaar eigenlijk niet mag missen. De straten van Den Bosch zijn dan gevuld met de klanken van talloze jazzbands. Helaas was ik nooit vrij met Pinksteren toen ik in de schaduw van de Sint Jan in een café op de Parade werkte. Helemaal niet als Pinksteren ook nog eens in mei viel. In de Mariamaand mei bezoeken talloze bedevaartgangers de Sint Jan om na afloop van de heilige missen de cafés aan de Parade te overstromen voor koffie met een Bossche bol. Voor het horecapersoneel is het een gekkenhuis als de bedevaartgangers allemaal tegelijkertijd binnenkomen.

 

Lees verder 

Wonderlijk dat ik nog vrienden over heb, dat er nog mensen zijn die met mij om willen gaan. Als je contact met mij hebt, loop je altijd het risico dat ik over je blog en het is niet gezegd dat je daar positief uit springt. Bovendien is het maar zeer de vraag of ik je privacy zal waarborgen, dus wees gewaarschuwd.
                Deze week heb ik weer een nieuw slachtoffer. Ik ging borrelen en een hapje eten met iemand die ik ken uit mijn Groningse studententijd. We hadden elkaar jaren niet gezien. We werkten destijds allebei in de horeca en gingen na ons werk vaak samen de kroeg in. 

 

Lees verder 

We schrijven juni 2001. Ik studeerde Nederlands en woonde op mijn studentenkamer in Groningen. Uit verveling zette ik mijn computer aan, luisterde naar de inbeltonen en ging naar een chatroom. ‘Hallo’, typte ik bij binnenkomst waarna dertig keer onder elkaar ‘hallo’ op mijn scherm verscheen. Ene ‘Maverick’ stelde mij voor privé te chatten. Digibeet als ik was, had ik natuurlijk geen idee hoe dat moest, maar met wat hulp van hem slaagde ik erin. Maverick wilde weten hoe ik eruitzag. In een poging hem af te schrikken antwoordde ik: ‘Blonde haren, blauwe ogen en een heel dikke kont.’ ‘Bier?’, reageerde hij. Vanaf dat moment was ik om.
                

Lees verder 

Met sommige vrienden heb je geen vijanden meer nodig. Ik ging shoppen voor nieuwe lingerie met een vriendin. Na afloop dronken we iets in een brasserie waar een heel leuke barman werkt. Ik voelde me al wat ongemakkelijk toen hij bij ons tafeltje kwam. Doet mijn vriendin er nog een schepje bovenop en laat midden in de zaak al mijn nieuwe lingerie aan hem zien. Ik kon wel door de grond zakken. Ik denk niet dat ik ooit nog iets bij hem kan gaan drinken zonder het schaamrood op mijn kaken te hebben.

 

Lees verder 

Elke woensdag blogt Sylvia Visser op pittige wijze en met de nodige zelfspot over uiteenlopende onderwerpen.

Blog

Archief