Sylvia Visser

Nog niet zo heel lang geleden was ik piepjong. Dat vonden mijn leerlingen ook. Ik liep stage en een dertienjarige leerling wilde weten hoe oud ik was om vervolgens door de klas naar zijn vriendje te schreeuwen: ‘Hé, Jeroen, ze is maar twaalf jaar ouder!’ Hij zag ons wel voor zich als stelletje.

          Vijf jaar later vroeg een andere leerling mij: ‘Mevrouw, hield u vroeger meer van de Beatles of de Stones?’ Au, de afstand tussen mij en mijn leerlingen bleek vervijfvoudigd.

 

Lees verder 

Ik zal niet beweren dat ik de braafste burger ben die je maar kunt vinden, maar het scheelt niet veel. Oké, ik houd van een biertje en een wijntje. Ja, ik was een kettingroker. En ja, ik heb er flink op los gefeest, maar veel bonter dan dat heb ik het niet gemaakt.
                Een pilletje heb ik nooit aangeraakt. Laat staan dat ik ooit heb gesnoven of gespoten. Niet dat ik er niet nieuwsgierig naar was, maar het leek me gewoon niet verstandig aangezien ik nogal verslavingsgevoelig ben. Ik vrees dat ik ook daarmee last zou hebben gekregen van neanderthaler-tellen (een, twee, veel).

 

Lees verder 

Veertien jaar was ik toen ik hem op een camping in Frankrijk ontmoette, Jérôme. Veel mooier dan op die camping kon het leven niet worden. De zon scheen en de mensen waren aardig. Hele dagen bracht ik door met vrienden van verschillende nationaliteiten. Luidruchtige Nederlanders, braadworst etende Duitsers, charmante Fransen en spierwitte Engelsen. Met een grote groep jongeren gingen we overdag naar het strand en ’s avonds naar de campingdisco. 

 

Lees verder 

‘Als jij je lichaam wilt verminken, dan doe je dat maar als je achttien bent’, reageerde mijn moeder toen ik zei dat ik graag een tatoeage wilde. Dus dat deed ik, gehoorzame puber als ik was. Om de een of andere reden was mijn moeder toch niet blij toen ik kort na mijn achttiende verjaardag thuiskwam van de tattooshop. Ik vraag me nu nog af waarom niet.
                Niet veel later bezocht ik de shop nog een keer en kwam thuis met een tongpiercing. Mijn moeder zag het met lede ogen aan. 

 

Lees verder 

Elke woensdag blogt Sylvia Visser op pittige wijze en met de nodige zelfspot over uiteenlopende onderwerpen.

Blog

Archief