Sylvia Visser

Blog

Elke woensdag blogt Sylvia Visser op pittige wijze en met de nodige zelfspot.

Archief

Voor de een tegennatuurlijk of zelfs misbruik, voor de ander liefde. Prikkelend, balancerend rond de grens. En soms eroverheen, naar de smaak van sommigen althans. Nog even en dan kan iedereen zelf beoordelen of mijn verhalen op of over het randje zijn. Of er misschien niet eens in de buurt komen. Dit jaar nog zal mijn kinderwens in vervulling gaan en ligt mijn eerste boek in de schappen.
 

Lees verder

Je moet weggaan bij je man! Een familielid vertelde mij exact hoe ik mijn leven moest inrichten. Zogenaamd omdat hij het beste met me voor had. Hij walste over mijn gevoelens heen op een moment dat ik te ziek was om mezelf te verdedigen. Ken je plaats! Zulke opmerkingen zou ik zelfs niet accepteren van mijn ouders, laat staan van iemand die ver van me af staat. Van iemand die ik een paar keer per jaar zie. Niemand heeft het recht zo te oordelen over mijn leven. Een geruststelling voor mij: oordeelt en gij zult geoordeeld worden.

 

Lees verder

Mijn moeder sloeg het er met de paplepel in: na het plassen handen wassen. Gehandicapten krijgen kennelijk geen vieze handen van het plassen; het invalidentoilet van een restaurant was te klein om mijn rolstoel te draaien van de wc-pot naar de wastafel. De nieuwe eigenaar van een eetcafé maakte het nog bonter. Niet alleen ontbrak een wc voor mindervaliden, hij verwijderde zelfs de perfect aangepaste rolstoelopgang. Rolstoelen, maar ook rollators, kinderwagens en buggy’s zijn bij deze horeca-uitbater niet welkom.

 

Lees verder

‘Snap niet dat Wilders nog leeft.’ ‘Laten we hem gewoon uitleveren aan Pakistan.’ ‘Terecht dat hij bedreigd wordt.’ Enkele uitspraken van gematigde Nederlanders. Van mensen met een goed stel hersens. Van lieden die vinden dat Wilders te ver gaat. De redelijkheid neemt wonderlijke vormen aan in ons landje.

 

Lees verder