Sylvia Visser

Een erudiete man stelde zich voor als een bekende journalist van een gerenommeerd tijdschrift, in een poging mij te versieren. Kind van mijn tijd lees ik uiteraard geen traditionele media. Ik had dus geen idee wie deze keurige heer was. Hij zal daarna gedacht hebben: het gaat er niet om wat je kunt, maar wie je kent. Dus pochte de beste man dat hij Heleen van Royen kende. Ik vroeg maar even door aangezien hij eerder meldde dat hij Gerard Reve kende. Hij bedoelde daarmee dat hij wel eens een boek van Reve had gelezen.
                Ik attendeerde de journalist op mijn blog over De Stille Dichter aangezien ik niet van zijn avances gediend was. De boodschap kwam echter niet over.
  ‘Oh my God’, reageerde hij. ‘Zo versier je jou niet! Dat moet direct en genadeloos, weet hij veel. Ongevraagd foto’s sturen is iets voor mannen met weinig ervaring.’
Gelukkig wist hij wel hoe het moest. Hij stuurde een foto van zichzelf met wat dronken schrijvers op het Boekenbal. Ja, van dat soort prentjes ben ik natuurlijk direct onder de indruk.
                Hij bleef maar berichten sturen, ook als ik niet reageerde. En de teksten werden steeds schunniger. Hij zal ‘direct’ verward hebben met ‘onbehouwen’. Verontwaardigd was hij toen ik niet wilde afspreken en boos noemde hij me ‘gestoord’. Hij was namelijk een man die heel veel vrouwen kon krijgen. Wat me bezielde, weet ik ook niet. Hij informeerde nog wel zo belangstellend naar mijn haardracht op alle denkbare plaatsen en hij nodigde me uit voor sm, parenclubs, een trio of een kwartet. En of ik een relatie had, maakte deze ruimdenkende man niet uit. Mijn eventuele partner kon anders wel meedoen. Gestoord ben ik dat ik deze bekende journalist heb laten schieten.