Sylvia Visser

Lezers sturen mij regelmatig berichtjes, meestal leuke berichtjes met complimenten over mijn blogs. Soms ook vragen onbekende mannen me mee uit. Als het een aardige man is, bedank ik hem vriendelijk voor het compliment. Sommige mannen kunnen echter verleidelijk poëtisch zijn. Zo kreeg ik een bericht barstensvol spelfouten dat ik ‘kanker lekker’ en ‘een kei lekkertje’ ben. Tja, wat doe je met zo’n bericht?
                Toch was dit niet het bericht waar ik het meest versteld van stond. Dat was een bericht dat ik een paar keer moest lezen voor goed tot mij doordrong wat de beste man nu eigenlijk schreef. Een man die zichzelf een vrijdenker noemde, vertelde dat hij op zoek was naar een dame met klasse, of ik interesse had in een triootje. Op de een of andere manier werd ik wat afgeleid van het compliment dat hij mij een dame met klasse vond.
                Van de meeste reacties van lezers geniet ik echter. Ik vind het geweldig om te merken dat mensen mijn schrijfsels graag lezen en dat het aantal lezers groeit. Deze week ben ik precies een jaar aan het bloggen en ik ben blij met wat ik in die tijd heb neergezet. Maar eerlijk is eerlijk, niet iedereen is altijd te spreken over wat ik schrijf, zeker niet degenen die ten prooi vallen aan mijn pen. Daarnaast vinden sommige mensen mijn blogs te pittig, maar ja, ik ben niet op de wereld om iedereen blij te maken.
                Ik hoop in het komende jaar nog veel meer lezers te bereiken. En als dat betekent dat ik af en toe bizarre verzoekjes ontvang, dan is dat maar zo. Want tenslotte, anybody saying they want to go out with you is pretty great, isn’t it? Of valt de uitnodiging van de vrijdenker  in een andere categorie?