Sylvia Visser

Dat ding is honderden keren gevallen en het ging altijd goed. Maar deze keer dus niet. De hele dag zit ze nu naar een kapot scherm te staren. Pijnlijk wordt haar duidelijk hoe groot haar schermtijd is. En nog pijnlijker en nog confronterender dat ze een nieuwe iPad moet kopen.

   ‘Dan laat je hem toch repareren?’, zegt hij. ‘Hier, ik app je een link.’

   ‘Ik ga toch niet zoveel geld uitgeven aan een oude tablet.’

   ‘Ik denk dat het voor honderd euro wel moet lukken.’

   ‘Dat is dat ding toch niet meer waard? Hij is al ruim drie jaar oud.’

   ‘De wegwerpmaatschappij.’ Hij zucht diep.

   ‘Vind je het gek? Repareren is vaak duurder dan vervangen’, zegt ze.

   ‘Voor honderd euro heb je echt geen nieuwe iPad’, zegt hij.

   ‘Nee, maar ik moet wel meer uitgeven aan mijn oude als ik die wil houden. Een nieuw hoesje, een nieuwe sceenprotector. Voor je het weet ben je zo een paar honderd euro kwijt. Dan is het gat met een nieuwe opeens een stuk kleiner.’

   ‘Voor een nieuwe moet je dat ook allemaal kopen’, zegt hij.

   ‘Klopt’, zegt ze. ‘Ik geef alleen liever geld uit aan een nieuwe dan aan een oude.’

   Hij trekt zijn wenkbrauwen op en zucht nogmaals. ‘De wegwerpmaatschappij.’