Goede genen
verhaal
6 maart 2023
Al een tijdje appt ze nu met hem. Ze lijken een perfecte match. Net als zij houdt hij van carnaval. Ze geniet van zijn foto’s van de Maastrichtse Vastelaovond en hij van haar foto’s van het Oeteldonkse carnaval. Volgend jaar zullen ze samen carnaval vieren. Dan regelt zij een boerenkiel en een rood-wit-gele sjaal voor hem als hij mee naar Den Bosch, naar Oeteldonk gaat. En hij zorgt voor een originele outfit en zal haar schminken als ze mee naar Maastricht gaat.
Allebei houden ze van lekker eten. Ze sturen elkaar foto’s van de maaltijden die ze maken. Een eenvoudige salade met kidneybonen, mango, kip en een zelfgemaakte honing-mosterddressing. Zelfgemaakt spreekt trouwens voor zich. Zelfgemaakt is altijd lekkerder dan kant-en-klaar. Bij zijn laatste foto loopt het water haar in de mond, die maaltijd mag hij best een keer voor haar maken: langzaam gegaarde kalfswang in rode wijn. Dat vlees kan niet anders dan boterzacht zijn.
Zowel hij als zij wil graag kinderen. Ze fantaseren al hoe hun kinderen zullen worden. Haar donkere krullen en zijn lange benen. Liever niet haar benen, want die doen het niet; ze zit in een rolstoel. Hij bewondert haar om haar intelligentie.
‘Jij bent heel erg slim. Goede genen’, zegt hij tegen haar.
Ze schiet in de lach. Zij, goede genen. Aan haar lichaam functioneert zo ongeveer niets naar behoren. De laatste die goede genen heeft, is zij.
Lees ook:
