Sylvia Visser

Dus hij vierde hier feest, terwijl zij de ogen uit haar kop jankte om hem. Dag in dag uit brulde ze de longen uit haar lijf. Ze kon maar niet begrijpen waarom hij haar niet meer wilde. Zij had weliswaar de knoop doorgehakt, maar dat was pas nadat hij haar al tijden niet meer aan had geraakt. Steeds opnieuw had ze toenadering gezocht, maar iedere keer wees hij haar weer af. Uiteindelijk probeerde ze het maar niet meer. Geen intimiteit is immers beter dan steeds weer een nieuwe deuk in haar ego.
                Ze besloot dat dit geen leven was. Dat ze zo niet oud wilde worden. Dat ze meer waard was dan dit. Er waren genoeg mannen die haar wel zagen zitten. Liever een die haar op een voetstuk plaatste dan haar eigen man die haar steeds verder de vernieling in hielp. Ze begreep niet waar ze dit aan verdiend had. Ze was toch een aantrekkelijke vrouw. Kleedde zich netjes. Verzorgde zichzelf goed. Een beetje man droomde van zo’n vrouw.