Sylvia Visser

schrijver, neerlandicus

  • Home

  • Boek

  • Verhalen

  • Blog

  • Thema's

  • Over Sylvia

  • Contact

  • Meer

    Het zal toch niet
    Delen
    Het zal toch niet

    verhaal

    2 januari 2017

    Ze steken de straat over en gaan bij het groepje buren staan dat zich daar verzamelt.
    ‘Jonkers heeft een hartaanval gehad’, zegt een buurvrouw.
    ‘Alweer?!’ Priscilla schudt haar hoofd.
    ‘Klote als dit je oud en nieuw is’, zegt Erwin.
    ‘Bepaald niet het grootste probleem nu, hè’, zegt Debby pinnig tegen haar man.
    ‘Zeikwijf!’

     

    Erwin loopt terug naar Wesley en Paul die nog steeds vuurwerk afsteken. Hij pakt een nieuw pilsje uit de krat. ‘Jullie ook?’
    Aan de overkant dragen de ambulancebroeders de brancard met Jonkers naar buiten. Paul steekt een voetzoeker af die richting de verplegers schiet.
    ‘Hebben jullie toch ook een beetje oud en nieuw!’ Erwin grijnst.
    ‘Sodemieter op, man!’, schreeuwt een hulpverlener.
    ‘Hé, eikel! Hij deed het niet expres. Effe dimmen, ja.’ Wesley beweegt de vingers van zijn hand omhoog en omlaag voor zijn gezicht.
    ‘Klootzak!’ Paul smijt een strijker richting de ambulance.
    ‘Pas op!’, roept Monique. Alle buren vluchten weg bij de ziekenwagen. De verplegers schuiven net de brancard met Jonkers in de wagen.
    ‘Nee!!!’, gilt Patricia.

    ’4… 3… 2… 1… gelukkig nieuwjaar!’, roepen ze in koor.
    Marcel schudt de fles champagne flink heen en weer. Even steekt hij geen vuurwerk af. De kurk knalt omhoog en de drank stroomt over de hals. Patricia houdt snel de glazen erbij en geeft ze door aan Monique, Priscilla en Debby.
    Wesley rukt de fles uit Marcels hand en zet die aan zijn mond. Hij laat een harde boer. ‘Doe mij maar liever bier.’
    De mannen hebben het hele jaar voor deze dag gespaard. Vorige week zijn ze samen naar België gereden. Dat Nederlandse vuurwerk stelt immers niks voor. Vanochtend zijn ze al begonnen met afsteken. En met bier.

     

    Erwin duwt zijn sigaret tegen het lontje van een voetzoeker. Suizend en steeds van kleur veranderend schiet het ding over de grond.
    Priscilla rent weg als de voetzoeker haar kant op komt. ‘Pleurt op, joh!’
    Erwin lacht haar uit. Bang voor een simpele voetzoeker.
    ‘Wesley, geef mij de strijkers eens aan’, zegt Paul.
    Wesley steekt een strijker af en gooit die Pauls richting op. Nou ja, het ding belandt bij de buren in de tuin.
    ‘Eikel, niet brandend natuurlijk!’, schreeuwt Paul.
    Ze lachen en Wesley gooit hem het doosje toe. ‘Hier, vangen.’

     

    ‘Kijk nou, bij Jonkers stopt een ambulance.’ Monique wijst naar het huis van de overburen. Met een brancard lopen de verplegers naar binnen.
    Debby slaat haar hand voor haar mond. ‘Het zal toch niet?’
    ‘Dat ziet er niet best uit’, zegt Monique.

    Lees ook:

    Haar man
    Haar man
    Bronah staart naar de witte cirkel op het raam. De harde klap dringt nauwelijks tot haar door. Een meisje trekt een slee voort met daarop een pop. Een groepje jongens houdt een sneeuwballengevecht. De kinderstemmen klinken ver weg.
    Zijn ochtenderectie
    Zijn ochtenderectie
    'Mijn man wil überhaupt niet. Soms denk ik dat hij een ander heeft.’
    ‘Wat klote voor je!’, riep Bowien.
    ‘Ja, nogal. Denk je dat je het kunt proeven als hij met een of andere goedkope slet neukt?’
    ‘Dat hoop ik niet. Hoezo?’
    ‘Laatst vond ik hem vies smaken toen ik hem pijpte. Ik vond hem vroeger altijd lekker.’
    Puberbrein
    Puberbrein
    ‘Laat me niet lachen! Dat geloof je zelf toch zeker ook niet?’
    ‘Nee, echt. Ik maak geen grapje.’
    ‘Kom op, zeg. Ik herinner me dat jij nog sliep als ik je om vijf uur ’s middags belde. Zeven uur ’s avonds soms trouwens ook wel.’
    ‘Ja dahaag. Dat is twintig jaar geleden of zo.’
    ‘Ja, maar jij kunt dus echt wel uitslapen.’
    ‘Toen, ja. Maar nu niet meer. Ik ben tegenwoordig altijd om acht uur wakker zonder wekker. Negen uur als ik mazzel heb.’
    ‘Ik geloof er niks van. Jij sliep altijd.’
    Heel veel verdriet
    Heel veel verdriet
    ‘Jongens, vandaag staat seksuele voorlichting op het programma.’ Met zijn krijtje schrijft hij de woorden op het schoolbord. Gegniffel klinkt uit de klas. De meisjes grijnzen en de jongens schuiven met hun stoelen. Daan geeft Julian een duw in zijn rug. Amon glimlacht. Seks is een lastig onderwerp als je twaalf bent. Ruben schreeuwt heel hard: ‘Neuken!’ De leraar staart hem strak aan en trekt zijn wenkbrauwen op. Ruben slaat zijn ogen neer. Amon recht zijn rug en kijkt het lokaal rond. ‘Nu weer
    La prima volta
    La prima volta
    Een plasje ligt onder haar stoel op het Campo San Polo. Ze likt aan haar gelato, haar ijsje. Cioccolato e fragola zijn haar lievelingssmaken. Van Os schiet weer in de lach als hij kijkt naar de natte slierten die aan haar gezicht plakken.
    Licht
    Licht
    `Lekker, hè, dat we weer een uur langer kunnen slapen.’
    ‘Ik merk er nu al niks meer van.’ Elina drukt de knop van het koffiezetapparaat in.
    Mooie vrouw
    Mooie vrouw
    Strakke buik, ronde billen, rechtopstaande borstjes. Zijn slaperige ogen gaan over haar lichaam. Zo mooi was zijn vrouw zelfs niet toen ze tien jaar jonger was. Om over het heden nog maar te zwijgen. Hij walgt van haar lijf tegenwoordig. Moddervet is ze geworden. Zita daarentegen sport een paar keer per week. Ze is prachtig.
    Of een vrouw
    Of een vrouw
    'Ja, ik ook. Iedere vrouw wel ooit, denk ik.’
    ‘Mannen misschien ook wel.’
    ‘Geen idee. Ik kan me dat niet goed voorstellen.’
    ‘Nee, ik ook niet. Maar dat komt doordat wij zelf niet zo zijn.’
    ‘Misschien. Vind het trouwens wel een beetje raar dat iedereen opeens met van alles naar buiten komt.’
    Tranen met tuiten
    Tranen met tuiten
    Ach gossie. Beer heeft ook een operatiemuts.’
    ‘Ja, die moest en zou mee naar het ziekenhuis. Dat snap je’, zegt Lola.
    ‘Heel leuk dat ze Daan er op deze manier bij betrekken.’
    ‘Ja, vind ik ook. De verpleegsters zijn hartstikke lief voor hem.’
    ‘Het is ook niet niks voor hem. Hij is oud genoeg om alles mee te krijgen.’
    Die lach
    Die lach
    Ze glimlacht naar hem. Haar man zwaait van achter het raam. Vreselijk vindt ze het dat hij haar op deze manier moet zien. Op haar hoge hakken vond hij haar vast veel mooier. Geen enkele man wil een vrouw met rollator. Ze vond het altijd heerlijk om zich op te tutten en zich echt vrouw te voelen. Ze verzorgt zichzelf nog steeds wel goed, maar een elegante vrouw voelt ze zich niet meer. Eerder een oud omaatje achter een rollator.
    Haar man
    Haar man
    Bronah staart naar de witte cirkel op het raam. De harde klap dringt nauwelijks tot haar door. Een meisje trekt een slee voort met daarop een pop. Een groepje jongens houdt een sneeuwballengevecht. De kinderstemmen klinken ver weg.
    Zijn ochtenderectie
    Zijn ochtenderectie
    'Mijn man wil überhaupt niet. Soms denk ik dat hij een ander heeft.’
    ‘Wat klote voor je!’, riep Bowien.
    ‘Ja, nogal. Denk je dat je het kunt proeven als hij met een of andere goedkope slet neukt?’
    ‘Dat hoop ik niet. Hoezo?’
    ‘Laatst vond ik hem vies smaken toen ik hem pijpte. Ik vond hem vroeger altijd lekker.’
    Puberbrein
    Puberbrein
    ‘Laat me niet lachen! Dat geloof je zelf toch zeker ook niet?’
    ‘Nee, echt. Ik maak geen grapje.’
    ‘Kom op, zeg. Ik herinner me dat jij nog sliep als ik je om vijf uur ’s middags belde. Zeven uur ’s avonds soms trouwens ook wel.’
    ‘Ja dahaag. Dat is twintig jaar geleden of zo.’
    ‘Ja, maar jij kunt dus echt wel uitslapen.’
    ‘Toen, ja. Maar nu niet meer. Ik ben tegenwoordig altijd om acht uur wakker zonder wekker. Negen uur als ik mazzel heb.’
    ‘Ik geloof er niks van. Jij sliep altijd.’
    Heel veel verdriet
    Heel veel verdriet
    ‘Jongens, vandaag staat seksuele voorlichting op het programma.’ Met zijn krijtje schrijft hij de woorden op het schoolbord. Gegniffel klinkt uit de klas. De meisjes grijnzen en de jongens schuiven met hun stoelen. Daan geeft Julian een duw in zijn rug. Amon glimlacht. Seks is een lastig onderwerp als je twaalf bent. Ruben schreeuwt heel hard: ‘Neuken!’ De leraar staart hem strak aan en trekt zijn wenkbrauwen op. Ruben slaat zijn ogen neer. Amon recht zijn rug en kijkt het lokaal rond. ‘Nu weer
    La prima volta
    La prima volta
    Een plasje ligt onder haar stoel op het Campo San Polo. Ze likt aan haar gelato, haar ijsje. Cioccolato e fragola zijn haar lievelingssmaken. Van Os schiet weer in de lach als hij kijkt naar de natte slierten die aan haar gezicht plakken.
    Licht
    Licht
    `Lekker, hè, dat we weer een uur langer kunnen slapen.’
    ‘Ik merk er nu al niks meer van.’ Elina drukt de knop van het koffiezetapparaat in.
    Mooie vrouw
    Mooie vrouw
    Strakke buik, ronde billen, rechtopstaande borstjes. Zijn slaperige ogen gaan over haar lichaam. Zo mooi was zijn vrouw zelfs niet toen ze tien jaar jonger was. Om over het heden nog maar te zwijgen. Hij walgt van haar lijf tegenwoordig. Moddervet is ze geworden. Zita daarentegen sport een paar keer per week. Ze is prachtig.
    Of een vrouw
    Of een vrouw
    'Ja, ik ook. Iedere vrouw wel ooit, denk ik.’
    ‘Mannen misschien ook wel.’
    ‘Geen idee. Ik kan me dat niet goed voorstellen.’
    ‘Nee, ik ook niet. Maar dat komt doordat wij zelf niet zo zijn.’
    ‘Misschien. Vind het trouwens wel een beetje raar dat iedereen opeens met van alles naar buiten komt.’
    Tranen met tuiten
    Tranen met tuiten
    Ach gossie. Beer heeft ook een operatiemuts.’
    ‘Ja, die moest en zou mee naar het ziekenhuis. Dat snap je’, zegt Lola.
    ‘Heel leuk dat ze Daan er op deze manier bij betrekken.’
    ‘Ja, vind ik ook. De verpleegsters zijn hartstikke lief voor hem.’
    ‘Het is ook niet niks voor hem. Hij is oud genoeg om alles mee te krijgen.’
    Die lach
    Die lach
    Ze glimlacht naar hem. Haar man zwaait van achter het raam. Vreselijk vindt ze het dat hij haar op deze manier moet zien. Op haar hoge hakken vond hij haar vast veel mooier. Geen enkele man wil een vrouw met rollator. Ze vond het altijd heerlijk om zich op te tutten en zich echt vrouw te voelen. Ze verzorgt zichzelf nog steeds wel goed, maar een elegante vrouw voelt ze zich niet meer. Eerder een oud omaatje achter een rollator.
    • Grey Facebook Icon
    • Grey Twitter Icon
    • Grey LinkedIn Icon
    • Grey Tumblr Icon
    • Grey Pinterest Icon
    • Grey YouTube Icon
    • Grey Instagram Icon

    © 2013 - 2021 Sylvia Visser All rights reserved

    • Grey Facebook Icon
    • Grey Twitter Icon
    • Grey LinkedIn Icon
    • Grey Tumblr Icon
    • Grey Pinterest Icon
    • Grey YouTube Icon
    • Grey Instagram Icon