Sylvia Visser

Jaloers keek hij altijd naar de kinderen die meteen begonnen met schrijven. Hij kon dat niet. Bijna de hele opstel-les bestudeerde hij de posters in het lokaal. Of hij staarde door het raam naar buiten. Soms kruiste zijn blik die van de onderwijzer. Geschrokken sloeg hij dan zijn ogen neer. Hij moest aan het werk. Niet dromen.
                Hij was altijd al een romanticus. Al op de kleuterschool stond op zijn rapport dat hij een dromer was. Hij zweefde graag weg op zijn gedachten. Liet zich meevoeren naar andere tijden of plaatsen. Hij hield ervan even te ontsnappen aan de werkelijkheid. Daarom wilde hij ook graag schrijver worden. Kunstenaar of zanger had ook gekund, maar hij kon niet tekenen en niet zingen. Dus dat viel af.
                Verhalen bedenken kon hij wel. In gedachten beleefde hij de spannendste avonturen en de hevigste romances. Hij zou er boeken, misschien wel een hele bibliotheek, mee kunnen vullen. Hij zag het al voor zich, een statige boekenkast gevuld met zijn werk. Op de rug van iedere bundel en elke roman prijkte zijn naam.
 

Toch was er nog niet een boek van zijn hand verschenen. Onvoltooide manuscripten had hij wel veel. Tijdens het schrijven kwam echter steeds het moment dat hij moest kiezen welke kant hij op wilde met het verhaal. Tientallen opties gingen dan door zijn hoofd. De ene mogelijkheid was nog beter dan de andere. Hij hakte op een gegeven moment maar de knoop door. Anders kwam er nooit een volgende letter op papier te staan. Maar enkele honderden of soms duizenden woorden verder liep hij vast. Hij blokkeerde compleet. Hij had de verkeerde beslissing genomen. De andere opties waren toch beter geweest. Dus deletete hij een deel en gaf het verhaal een andere wending.
                Nooit was hij tevreden. Wat had hij vaak gewenst dat hij iets minder ideeën had. Zalig de armen van geest. Nu had hij weer een briljant idee. Dit ging zijn probleem ongetwijfeld oplossen. Hij zou zijn lezers om hulp vragen. Lezers… volgers bedoelde hij. Hij zou zijn Facebookvrienden en Twittervolgers vragen waarover zij wilden dat hij schreef. In keuzes maken was hij zelf nu eenmaal niet zo goed. Wat dat betreft leek hij wel een vrouw.