Sylvia Visser

schrijver, neerlandicus

  • Home

  • Boek

  • Verhalen

  • Blog

  • Thema's

  • Over Sylvia

  • Contact

  • Meer

    Zalig de armen van geest
    Delen
    Zalig de armen van geest

    verhaal

    23 januari 2017

    Toch was er nog niet een boek van zijn hand verschenen. Onvoltooide manuscripten had hij wel veel. Tijdens het schrijven kwam echter steeds het moment dat hij moest kiezen welke kant hij op wilde met het verhaal. Tientallen opties gingen dan door zijn hoofd. De ene mogelijkheid was nog beter dan de andere. Hij hakte op een gegeven moment maar de knoop door. Anders kwam er nooit een volgende letter op papier te staan. Maar enkele honderden of soms duizenden woorden verder liep hij vast. Hij blokkeerde compleet. Hij had de verkeerde beslissing genomen. De andere opties waren toch beter geweest. Dus deletete hij een deel en gaf het verhaal een andere wending.
                    Nooit was hij tevreden. Wat had hij vaak gewenst dat hij iets minder ideeën had. Zalig de armen van geest. Nu had hij weer een briljant idee. Dit ging zijn probleem ongetwijfeld oplossen. Hij zou zijn lezers om hulp vragen. Lezers… volgers bedoelde hij. Hij zou zijn Facebookvrienden en Twittervolgers vragen waarover zij wilden dat hij schreef. In keuzes maken was hij zelf nu eenmaal niet zo goed. Wat dat betreft leek hij wel een vrouw.

    Jaloers keek hij altijd naar de kinderen die meteen begonnen met schrijven. Hij kon dat niet. Bijna de hele opstel-les bestudeerde hij de posters in het lokaal. Of hij staarde door het raam naar buiten. Soms kruiste zijn blik die van de onderwijzer. Geschrokken sloeg hij dan zijn ogen neer. Hij moest aan het werk. Niet dromen.
                    Hij was altijd al een romanticus. Al op de kleuterschool stond op zijn rapport dat hij een dromer was. Hij zweefde graag weg op zijn gedachten. Liet zich meevoeren naar andere tijden of plaatsen. Hij hield ervan even te ontsnappen aan de werkelijkheid. Daarom wilde hij ook graag schrijver worden. Kunstenaar of zanger had ook gekund, maar hij kon niet tekenen en niet zingen. Dus dat viel af.
                    Verhalen bedenken kon hij wel. In gedachten beleefde hij de spannendste avonturen en de hevigste romances. Hij zou er boeken, misschien wel een hele bibliotheek, mee kunnen vullen. Hij zag het al voor zich, een statige boekenkast gevuld met zijn werk. Op de rug van iedere bundel en elke roman prijkte zijn naam.
     

    Maandag
    Maandag
    Nog niet… Hij drukt zijn telefoon op snooze en draait zich om. Hij is veel te moe en zijn bed is zo heerlijk warm. Hij doezelt weer weg, maar even later is het toch echt tijd om op te staan. Shit! Nu moet hij zich zelfs haasten. Hij haat maandagen.
    Het zal toch niet
    Het zal toch niet
    ’4… 3… 2… 1… gelukkig nieuwjaar!’, roepen ze in koor.
    Marcel schudt de fles champagne flink heen en weer. Even steekt hij geen vuurwerk af. De kurk knalt omhoog en de drank stroomt over de hals. Patricia houdt snel de glazen erbij en geeft ze door aan Monique, Priscilla en Debby.
    Kerstgedachte
    Kerstgedachte
    ‘Ik denk dat ik gewoon alleen thuis blijf. Beetje Netflixen, kerstfilms kijken.’
    En onbeschaamd een traantje laten. In het gezelschap van anderen voelt Ben zich echter nog eenzamer. Ooit vond hij dat wel gezellig, maar dat was voordat iedereen hem in de steek liet. Zijn vrouw heeft hem verlaten voor een ander. Zijn kinderen zijn op wintersport. Zijn broers zijn druk met hun eigen gezin; ze hebben sowieso nauwelijks contact. En vrienden heeft hij niet.
    Het goede doel
    Het goede doel
    Hij wisselt van hand. De oranje bus is inmiddels loodzwaar. Maar ja, wie het kleine niet eert… Toch wou hij dat mensen niet steeds hun spaarpot bij hem leegden. Zijn buurvrouw is coördinator voor het MS-fonds; ze vroeg of hij ook een paar avonden wilde lopen. En ach, hij is de beroerdste niet. Hij wil haar best helpen. Volgende keer alleen niet meer deze wijk. Voor relatief weinig huizen moet hij hier erg veel lopen. En hij heeft nou ook niet de indruk dat de opbrengsten navenant zijn.
    Tranen
    Tranen
    Irritant dat ze altijd ’s nachts wakker wordt. Het zou fijn zijn als ze gewoon eens een nacht door kon slapen. Ze gooit het dekbed opzij en zet haar voeten op de grond. Stijf van het liggen wankelt ze even. Wijdbeens loopt ze langzaam richting de wc. Ze stapt over de drempel van de badkamer, maar dan verdwijnt opeens alle kracht uit haar benen. Voor het toilet zakt ze in elkaar.
    Maandag
    Maandag
    Nog niet… Hij drukt zijn telefoon op snooze en draait zich om. Hij is veel te moe en zijn bed is zo heerlijk warm. Hij doezelt weer weg, maar even later is het toch echt tijd om op te staan. Shit! Nu moet hij zich zelfs haasten. Hij haat maandagen.
    Het zal toch niet
    Het zal toch niet
    ’4… 3… 2… 1… gelukkig nieuwjaar!’, roepen ze in koor.
    Marcel schudt de fles champagne flink heen en weer. Even steekt hij geen vuurwerk af. De kurk knalt omhoog en de drank stroomt over de hals. Patricia houdt snel de glazen erbij en geeft ze door aan Monique, Priscilla en Debby.
    Kerstgedachte
    Kerstgedachte
    ‘Ik denk dat ik gewoon alleen thuis blijf. Beetje Netflixen, kerstfilms kijken.’
    En onbeschaamd een traantje laten. In het gezelschap van anderen voelt Ben zich echter nog eenzamer. Ooit vond hij dat wel gezellig, maar dat was voordat iedereen hem in de steek liet. Zijn vrouw heeft hem verlaten voor een ander. Zijn kinderen zijn op wintersport. Zijn broers zijn druk met hun eigen gezin; ze hebben sowieso nauwelijks contact. En vrienden heeft hij niet.
    Het goede doel
    Het goede doel
    Hij wisselt van hand. De oranje bus is inmiddels loodzwaar. Maar ja, wie het kleine niet eert… Toch wou hij dat mensen niet steeds hun spaarpot bij hem leegden. Zijn buurvrouw is coördinator voor het MS-fonds; ze vroeg of hij ook een paar avonden wilde lopen. En ach, hij is de beroerdste niet. Hij wil haar best helpen. Volgende keer alleen niet meer deze wijk. Voor relatief weinig huizen moet hij hier erg veel lopen. En hij heeft nou ook niet de indruk dat de opbrengsten navenant zijn.
    Tranen
    Tranen
    Irritant dat ze altijd ’s nachts wakker wordt. Het zou fijn zijn als ze gewoon eens een nacht door kon slapen. Ze gooit het dekbed opzij en zet haar voeten op de grond. Stijf van het liggen wankelt ze even. Wijdbeens loopt ze langzaam richting de wc. Ze stapt over de drempel van de badkamer, maar dan verdwijnt opeens alle kracht uit haar benen. Voor het toilet zakt ze in elkaar.

    Lees ook:

    • Grey Facebook Icon
    • Grey Twitter Icon
    • Grey LinkedIn Icon
    • Grey Tumblr Icon
    • Grey Pinterest Icon
    • Grey YouTube Icon
    • Grey Instagram Icon

    © 2013 - 2021 Sylvia Visser All rights reserved

    • Grey Facebook Icon
    • Grey Twitter Icon
    • Grey LinkedIn Icon
    • Grey Tumblr Icon
    • Grey Pinterest Icon
    • Grey YouTube Icon
    • Grey Instagram Icon