Sylvia Visser

schrijver, neerlandicus

Zoveel mooie vrouwen

Zoveel mooie vrouwen

verhaal

7 mei 2018

Dit was zeker de beste seks ooit. Hij zal wel veel vrouwen gehad hebben. Niet normaal hoe goed hij me aanvoelde. Dit was duidelijk te mooi om waar te zijn. Een kerel die zo knap is en zo’n verrukkelijk lijf heeft en ook nog zo lekker vrijt, daar moest wel iets mis mee zijn. Het had erger gekund trouwens. Het had een seriemoordenaar kunnen zijn of een vent met zaagsel in zijn hoofd. Ach, ik stel me aan. Die sokken kunnen gewoon uit.

Dit meen je niet! Wat een afknapper, zeg. Of zeur ik nu? Eigenlijk maakt het misschien niks uit. Hij is wel ontzettend lekker. Ik heb nog nooit een kerel gehad met zo’n goddelijk lijf. Ik voel me er zelfs een beetje geïntimideerd door. Ik heb niet zo’n perfect lichaam. Ik heb geen platte, gespierde buik. Ik heb geen maatje 36. Ik ben geen Barbiepopje. Eerder Hollands glorie met mijn maat 42. Hij zal me wel dik vinden. Eerlijk gezegd snap ik niet waarom hij mij uitkoos voor een ONS. Er zitten zoveel mooie vrouwen op Tinder. Er schijnen mannen te zijn die op dikke vrouwen vallen. Daar zal hij er toch niet een van zijn? Vreselijk als hij daarom met mij wou daten.

Onverantwoord

‘Nee, niet eens een stoer verhaal. Domweg gestruikeld.’
‘Hoe dan?!’ Beps ogen worden groot.
‘Bij de supermarkt. Ik wilde van mijn auto naar binnen lopen en opeens lag ik op de grond.’
‘Meisje, toch. En nu zit je in het gips?’
‘Ja, daar ben ik wel zoet mee de komende tijd’, zegt Elke.
‘Wat balen, zeg.’

Job en Levi

‘Het is wel makkelijk als je het hebt.’
‘Ja, maar geld maakt niet gelukkig’, zegt Job.
‘Geen geld maakt zeker niet gelukkig.’ Levi rolt met zijn ogen.
‘Je kunt best gelukkig zijn met weinig.’

Hoeren en priesters

‘O, dat is nog van Marzena.’ Hij haalt zijn schouders op.
‘Hoezo?! Je hebt haar zeven maanden geleden gedumpt.’ Sanne kijkt fel van hem naar de rotzooi in de berging.
‘Ja, moet ze nog steeds ophalen’, zegt hij.
‘Wat zit er in die koffers? Of zijn ze leeg?’
‘Nee, ik weet niet. Ik denk kleren.’

De eerste zonnestralen

Van lentekriebels heeft ze de laatste tijd nog niet veel last gehad. Het leek wel winter of herfst. Afgelopen weekend brandde de openhaard nog. Maar nu zijn daar dan toch de eerste zonnestralen. En vanochtend hoorde ze voor het eerst de vogeltjes zingen.

Je dromen

‘Wat doe je? Geef mijn telefoon eens terug.’ Ewelina zet haar wijn neer en steekt haar hand uit. Ze heeft al een blos op haar wangen.
‘Zo. Klaar’, zegt Patrycja en drukt haar zus haar mobiel in haar handen.
Ewelina kijkt naar het scherm. ‘Nee! Waarom?’
‘Het moet maar eens afgelopen zijn. Ik vind het niet normaal dat hij met haar op vakantie gaat.’
‘Ik ook niet, maar hier gaat hij echt boos om worden.’
‘Kom op, Ewelina. Je bent al een jaar met hem samen. Dan kan hij toch niet met zijn ex-vrouw

Seksrobot

Wat heeft hij nou gekocht?! Haar man tilt een enorm cadeau naar binnen. Met grote ogen kijkt ze naar het pak.
‘Gefeliciteerd, schatje.’ Hij kust haar en tikt haar zachtjes op haar kont.
Ze lacht. Ze houdt ervan als hij haar op haar billen slaat.‘Wat heb jij in vredesnaam gekocht?’
‘Maak maar open.’ Hij duwt het gigantische geschenk naar haar toe.
Ze scheurt het papier eraf. ‘Tarzan’ staat op de doos en eronder ‘seksrobot’. Ze trekt haar wenkbrauwen op.

Handje ophouden

‘Dat is toch niet de reden dat u me afwijst?’
Stilte. ‘Nou, eigenlijk wel.’
Om zoiets kunnen ze me niet weigeren. Volgens mij mag dat helemaal niet. Ik slik. Het is weer eens wat anders. Normaal vinden ze me een goede kandidaat, maar is de keuze na lang twijfelen toch op iemand anders gevallen. Dat zeggen ze althans altijd. Ik weet niet wat ik erger vind. De eeuwige goede tweede zijn of nu eens echt de loser. Ach, het maakt ook geen bal uit. Ze willen me niet.

Tussen haar tieten

Hier zat zij ook. In zijn auto. Op mijn stoel. Hij remt. Ik kijk naar zijn gezicht. Zijn onderkin. Zijn buik. Ze heeft hem flink vetgemest. Mijn ogen glijden naar beneden. Iets houdt me tegen om mijn linkerhand op zijn rechterbeen te leggen zoals vroeger. Mijn blik blijft hangen bij zijn kruis.

Revalidatiecentrum

‘Je gaat echt niets vooruit.’ De fysiotherapeut kijkt hem met een serieuze blik aan.
Yari houdt de brug vast. Zijn ogen worden groot. ‘Dat is niet waar! Kijk. Ik kan nu bijvoorbeeld weer mijn romp draaien zonder om te vallen. Ik ga wél vooruit.’

De verwondering van een kind

Glimlachend kijkt ze naar het armbandje om haar pols. Deze kleine dingen zijn goud waard. Ze geven haar het gevoel dat het allemaal niet voor niets is. Haar ogen gaan naar het raam. New York is al niet meer zichtbaar. Ze zucht. De roem, het geld, het succes, het is allemaal relatief. Uiteindelijk is dat niet waar het in het leven om draait. Maar misschien heeft ze ook wel makkelijk praten vanuit haar ivoren privéjet.

Onverantwoord

‘Nee, niet eens een stoer verhaal. Domweg gestruikeld.’
‘Hoe dan?!’ Beps ogen worden groot.
‘Bij de supermarkt. Ik wilde van mijn auto naar binnen lopen en opeens lag ik op de grond.’
‘Meisje, toch. En nu zit je in het gips?’
‘Ja, daar ben ik wel zoet mee de komende tijd’, zegt Elke.
‘Wat balen, zeg.’

Job en Levi

‘Het is wel makkelijk als je het hebt.’
‘Ja, maar geld maakt niet gelukkig’, zegt Job.
‘Geen geld maakt zeker niet gelukkig.’ Levi rolt met zijn ogen.
‘Je kunt best gelukkig zijn met weinig.’

Hoeren en priesters

‘O, dat is nog van Marzena.’ Hij haalt zijn schouders op.
‘Hoezo?! Je hebt haar zeven maanden geleden gedumpt.’ Sanne kijkt fel van hem naar de rotzooi in de berging.
‘Ja, moet ze nog steeds ophalen’, zegt hij.
‘Wat zit er in die koffers? Of zijn ze leeg?’
‘Nee, ik weet niet. Ik denk kleren.’

De eerste zonnestralen

Van lentekriebels heeft ze de laatste tijd nog niet veel last gehad. Het leek wel winter of herfst. Afgelopen weekend brandde de openhaard nog. Maar nu zijn daar dan toch de eerste zonnestralen. En vanochtend hoorde ze voor het eerst de vogeltjes zingen.

Je dromen

‘Wat doe je? Geef mijn telefoon eens terug.’ Ewelina zet haar wijn neer en steekt haar hand uit. Ze heeft al een blos op haar wangen.
‘Zo. Klaar’, zegt Patrycja en drukt haar zus haar mobiel in haar handen.
Ewelina kijkt naar het scherm. ‘Nee! Waarom?’
‘Het moet maar eens afgelopen zijn. Ik vind het niet normaal dat hij met haar op vakantie gaat.’
‘Ik ook niet, maar hier gaat hij echt boos om worden.’
‘Kom op, Ewelina. Je bent al een jaar met hem samen. Dan kan hij toch niet met zijn ex-vrouw

Seksrobot

Wat heeft hij nou gekocht?! Haar man tilt een enorm cadeau naar binnen. Met grote ogen kijkt ze naar het pak.
‘Gefeliciteerd, schatje.’ Hij kust haar en tikt haar zachtjes op haar kont.
Ze lacht. Ze houdt ervan als hij haar op haar billen slaat.‘Wat heb jij in vredesnaam gekocht?’
‘Maak maar open.’ Hij duwt het gigantische geschenk naar haar toe.
Ze scheurt het papier eraf. ‘Tarzan’ staat op de doos en eronder ‘seksrobot’. Ze trekt haar wenkbrauwen op.

Handje ophouden

‘Dat is toch niet de reden dat u me afwijst?’
Stilte. ‘Nou, eigenlijk wel.’
Om zoiets kunnen ze me niet weigeren. Volgens mij mag dat helemaal niet. Ik slik. Het is weer eens wat anders. Normaal vinden ze me een goede kandidaat, maar is de keuze na lang twijfelen toch op iemand anders gevallen. Dat zeggen ze althans altijd. Ik weet niet wat ik erger vind. De eeuwige goede tweede zijn of nu eens echt de loser. Ach, het maakt ook geen bal uit. Ze willen me niet.

Tussen haar tieten

Hier zat zij ook. In zijn auto. Op mijn stoel. Hij remt. Ik kijk naar zijn gezicht. Zijn onderkin. Zijn buik. Ze heeft hem flink vetgemest. Mijn ogen glijden naar beneden. Iets houdt me tegen om mijn linkerhand op zijn rechterbeen te leggen zoals vroeger. Mijn blik blijft hangen bij zijn kruis.

Revalidatiecentrum

‘Je gaat echt niets vooruit.’ De fysiotherapeut kijkt hem met een serieuze blik aan.
Yari houdt de brug vast. Zijn ogen worden groot. ‘Dat is niet waar! Kijk. Ik kan nu bijvoorbeeld weer mijn romp draaien zonder om te vallen. Ik ga wél vooruit.’

De verwondering van een kind

Glimlachend kijkt ze naar het armbandje om haar pols. Deze kleine dingen zijn goud waard. Ze geven haar het gevoel dat het allemaal niet voor niets is. Haar ogen gaan naar het raam. New York is al niet meer zichtbaar. Ze zucht. De roem, het geld, het succes, het is allemaal relatief. Uiteindelijk is dat niet waar het in het leven om draait. Maar misschien heeft ze ook wel makkelijk praten vanuit haar ivoren privéjet.

Lees ook: