Sorry
verhaal
6 februari 2017
Ik glimlach als ik een blik werp op de andere weghelft. Daar heeft Kensington wel een punt. Sorry, mensen. Ik steek verontschuldigend mijn hand op. Aan de andere kant staat het muurvast zoals iedere dag. Gelukkig rijd ik zowel ’s ochtends als aan het eind van de dag de goede richting op. Ik heb nooit file.
Ik geniet van deze tijd voor mezelf. Even niets aan mijn hoofd. Geen jengelende kinderen, geen zeurende collega’s en geen bemoeizuchtige vriendinnen. Die zogenaamd altijd precies weten wat ik moet doen. Laten ze eerst hun eigen leven op de rit krijgen. Ik zucht. Hier in mijn auto is het even alleen ik. Samen met mijn gedachten. Mijn dromen. Mijn idealen.
‘You will forget and I won’t remember it.’ Ik probeer de brok in mijn keel weg te slikken. Klootzak. Misschien dat hij het zo makkelijk achter zich laat. Hij zegt dat hij geen relatie wil of iets wat daarop lijkt. Tuurlijk. Vandaar dat hij me de hele dag door appte en wekelijks bij mij op de stoep stond. Ja, dat waren duidelijk signalen van iemand die geen relatie wil.
Lees ook:
