Sylvia Visser

Verhalen

Archief

Iedere vrijdag schrijft Sylvia Visser een kort verhaal.

Gehaast pakt hij zijn telefoon uit zijn zak om het nieuwe bericht te openen. Zijn gezicht begint te stralen als hij haar foto ziet. Wat een vrouw is dit! Hij hoeft maar aan haar te denken of hij is hard. Ze appt hem vaak spannende foto’s. Soms suggestief, twee vingers in haar mond bijvoorbeeld. Soms erotisch, een kort rokje boven haar oneindige benen of inkijk in haar decolleté. Maar ook vaak pornografisch, een close-up van haar natte kut of filmpjes dat ze zichzelf vingert of neukt met een vibrator.

 

Lees verder

‘De kerk roept het over zichzelf af door het celibaat!’
De pastoor glimlacht. ‘Waarom denk je dat?’
‘Iedere gezonde vent heeft toch behoefte aan seks.’
‘Ja, dat denk ik ook.’
Bram schiet in de lach. ‘Waarom bent u dan pastoor geworden?’
‘Op die vraag wil ik je best een keer antwoord geven, maar niet nu. Ga eerst eens verder met je verhaal.’

 

Lees verder

Maria snijdt de kop eraf en gooit die opzij. Tijdens het eten koken piekert ze altijd over hoe het nu verder moet. Het is niet makkelijk het hoofd boven water te houden. Ze weet dat het geen zin heeft erover te malen, maar het lukt haar niet die gedachten los te laten. In de winter staat alles tussen de heuvels Emmeloord, Middelbuurt en De Zuidert al onder water. En ieder jaar stijgt de zee verder. Als het zo doorgaat, slokt de Zuiderzee heel Schokland op. Geen idee waar ze dan heen moeten.

 

Lees verder

Natuurlijk zijn er wel dingen die je graag anders had gezien. Maar je had het slechter kunnen treffen. Je neemt een slok espresso en glimlacht. Om niets. Of eigenlijk om alles. Je voelt je gezegend dat je gewoon thuis op de bank kunt genieten van je koffie.
                Liever had je hier niet alleen gezeten. Het zou fijn zijn het leven met iemand te delen. Je aait je hond over zijn kop. En dan bedoel je hem niet. Alhoewel hij je een hoop vreugde brengt. Samen wandelen door de bossen. Of langs het strand. Hem heerlijk onbekommerd rond zien rennen. Op dat soort momenten vergeet je je eigen zorgen.

 

Lees verder