Sylvia Visser

Verhalen

Archief

Iedere maandag schrijft Sylvia Visser een kort verhaal.

‘Laat me niet lachen! Dat geloof je zelf toch zeker ook niet?’
‘Nee, echt. Ik maak geen grapje.’
‘Kom op, zeg. Ik herinner me dat jij nog sliep als ik je om vijf uur ’s middags belde. Zeven uur ’s avonds soms trouwens ook wel.’
‘Ja dahaag. Dat is twintig jaar geleden of zo.’

 

Lees verder

Een plasje ligt onder haar stoel op het Campo San Polo. Ze likt aan haar gelato, haar ijsje. Cioccolato e fragola zijn haar lievelingssmaken. Van Os schiet weer in de lach als hij kijkt naar de natte slierten die aan haar gezicht plakken.

 

Lees verder

‘Lekker, hè, dat we weer een uur langer kunnen slapen.’
‘Ik merk er nu al niks meer van.’ Elina drukt de knop van het koffiezetapparaat in.
‘Nee, oké, het went snel. Wel fijn dat het ’s ochtends weer licht is als je opstaat. Dat wordt toch wat makkelijker wakker’, zegt Noortje.

 

Lees verder

‘Jongens, vandaag staat seksuele voorlichting op het programma.’ Met zijn krijtje schrijft hij de woorden op het schoolbord. Gegniffel klinkt uit de klas. De meisjes grijnzen en de jongens schuiven met hun stoelen. Daan geeft Julian een duw in zijn rug. Amon glimlacht. Seks is een lastig onderwerp als je twaalf bent. 

 

Lees verder