Sylvia Visser

schrijver, neerlandicus

La prima volta

La prima volta

verhaal

13 november 2017

Iemand moest het doen, dus Van Os ging staan in de gondel en haalde diep adem. Naar zijn beste kunnen rolden de noten over zijn lippen. Sylvia gierde het uit van het lachen. ‘Je zingt als een nachtegaal met een longontsteking.’ Mensen in andere gondels trokken hun wenkbrauwen op of schudden hun hoofd.
Sylvia ging ook staan. ‘Wat ben ik toch gek op je, Joris van Os.’ Ze boog zich naar hem toe en kuste hem lang en teder. De duizenden toeristen verdwenen toen de nachtegaal niet meer zong. Ze streelde zijn gezicht en keek tussen haar wimpers door naar hem. De gondel deinde op en neer. Van Os boog iets voorover en abrupt werd hun kus onderbroken. Sylvia verloor haar evenwicht en plonsde in het water onder de Rialtobrug.
Zonder na te denken sprong Van Os achter zijn meisje aan. Hij moest haar redden. ‘Mama mia!’, riep de gondelier. ‘La prima volta.’ De man voer gewoon verder en liet de tortelduifjes in het water liggen. Venetië zonder gondel kon dus wel.

Een plasje ligt onder haar stoel op het Campo San Polo. Ze likt aan haar gelato, haar ijsje. Cioccolato e fragola zijn haar lievelingssmaken. Van Os schiet weer in de lach als hij kijkt naar de natte slierten die aan haar gezicht plakken.

Venetië zonder gondel kan natuurlijk niet. En hij wilde wel indruk op haar maken. Dus stapten ze voor veel te veel geld in zo’n bootje. De ultieme romantiek te midden van duizenden toeristen. Nou ja, ze verbeeldden zich maar gewoon dat ze met z’n tweeën waren. En de gondelier dan.
Hij had verwacht dat de gondelier een welluidend ‘O sole mio’ zou inzetten. Zo gaat dat immers in de film. Maar veel meer dan een beetje gebrekkig Engels kwam er niet uit. Wat trouwens al een wonder is voor een Italiaan. Die zijn vaak nog erger dan de Fransen en de Duitsers. Een woord over de grens spreken ze niet. Ze denken dat hun land het centrum van het universum is en vinden dat iedereen maar hun taal moet leren.

Licht

`Lekker, hè, dat we weer een uur langer kunnen slapen.’
‘Ik merk er nu al niks meer van.’ Elina drukt de knop van het koffiezetapparaat in.

Mooie vrouw

Strakke buik, ronde billen, rechtopstaande borstjes. Zijn slaperige ogen gaan over haar lichaam. Zo mooi was zijn vrouw zelfs niet toen ze tien jaar jonger was. Om over het heden nog maar te zwijgen. Hij walgt van haar lijf tegenwoordig. Moddervet is ze geworden. Zita daarentegen sport een paar keer per week. Ze is prachtig.

Of een vrouw

'Ja, ik ook. Iedere vrouw wel ooit, denk ik.’
‘Mannen misschien ook wel.’
‘Geen idee. Ik kan me dat niet goed voorstellen.’
‘Nee, ik ook niet. Maar dat komt doordat wij zelf niet zo zijn.’
‘Misschien. Vind het trouwens wel een beetje raar dat iedereen opeens met van alles naar buiten komt.’

Tranen met tuiten

Ach gossie. Beer heeft ook een operatiemuts.’
‘Ja, die moest en zou mee naar het ziekenhuis. Dat snap je’, zegt Lola.
‘Heel leuk dat ze Daan er op deze manier bij betrekken.’
‘Ja, vind ik ook. De verpleegsters zijn hartstikke lief voor hem.’
‘Het is ook niet niks voor hem. Hij is oud genoeg om alles mee te krijgen.’

Het Poolse hoertje

Livine grinnikt. ‘Het is niet haar schuld, hè.’
‘Weet ik ook wel. Zij is slechts een symptoom van onze problemen. Maar wil me gewoon even afreageren op die slet.’
‘Dat snap ik. Oké, het is een trut.’
Mara glimlacht. ‘Thanks. Daar heb je vriendinnen voor.’
‘Zou in jouw plaats precies hetzelfde doen. Nou ja, niet schilderen dan. Maar haar de schuld geven.’

Die lach

Ze glimlacht naar hem. Haar man zwaait van achter het raam. Vreselijk vindt ze het dat hij haar op deze manier moet zien. Op haar hoge hakken vond hij haar vast veel mooier. Geen enkele man wil een vrouw met rollator. Ze vond het altijd heerlijk om zich op te tutten en zich echt vrouw te voelen. Ze verzorgt zichzelf nog steeds wel goed, maar een elegante vrouw voelt ze zich niet meer. Eerder een oud omaatje achter een rollator.

Open relatie

‘Vieze slet is het!’ Maria gooit de borden ruw in het sop.
‘Mam, doe even normaal!’
‘Wat?! Mag ik een man zo niet noemen?’
‘Nee, dat bedoel ik niet. Je maakt het servies stuk. En je moet niet op die manier over Juan praten.’

Neuken met zijn minnares

Bijna had ze het bericht geliket, maar net op tijd dringt het vreemde van de reactie tot haar door.
‘Veel plezier samen en sterkte met je kanker.’
Hoezo kanker? Ze heeft helemaal geen kanker. Wat een eigenaardige mensen bestaan er toch. Je gaat zoiets toch niet onder een vakantiefoto van een onbekende zetten.

Slachtbank

De vijfde duwt een injectie in zijn kont. De vier andere verplegers houden zijn armen en benen vast. Zoveel mensen zijn er nodig om Bernard te bedwingen. En zelfs nu lukt het nauwelijks. Hij schreeuwt en slaat en schopt. Het verscheurt haar hart hem zo te zien. Ze wendt haar hoofd af.

Kunstenaresje in de dop

Met grote ogen staart hij naar de nieuwe bank van Jan des Bouvrie. Er komt geen woord over zijn lippen. Woedend zou hij willen zijn, maar verbijstering is alles wat hij voelt. Emma zit op haar knietjes achter de rugleuning. Ze kijkt naar hem op. ‘Mooi, hè, papa!’

Licht

`Lekker, hè, dat we weer een uur langer kunnen slapen.’
‘Ik merk er nu al niks meer van.’ Elina drukt de knop van het koffiezetapparaat in.

Mooie vrouw

Strakke buik, ronde billen, rechtopstaande borstjes. Zijn slaperige ogen gaan over haar lichaam. Zo mooi was zijn vrouw zelfs niet toen ze tien jaar jonger was. Om over het heden nog maar te zwijgen. Hij walgt van haar lijf tegenwoordig. Moddervet is ze geworden. Zita daarentegen sport een paar keer per week. Ze is prachtig.

Of een vrouw

'Ja, ik ook. Iedere vrouw wel ooit, denk ik.’
‘Mannen misschien ook wel.’
‘Geen idee. Ik kan me dat niet goed voorstellen.’
‘Nee, ik ook niet. Maar dat komt doordat wij zelf niet zo zijn.’
‘Misschien. Vind het trouwens wel een beetje raar dat iedereen opeens met van alles naar buiten komt.’

Tranen met tuiten

Ach gossie. Beer heeft ook een operatiemuts.’
‘Ja, die moest en zou mee naar het ziekenhuis. Dat snap je’, zegt Lola.
‘Heel leuk dat ze Daan er op deze manier bij betrekken.’
‘Ja, vind ik ook. De verpleegsters zijn hartstikke lief voor hem.’
‘Het is ook niet niks voor hem. Hij is oud genoeg om alles mee te krijgen.’

Het Poolse hoertje

Livine grinnikt. ‘Het is niet haar schuld, hè.’
‘Weet ik ook wel. Zij is slechts een symptoom van onze problemen. Maar wil me gewoon even afreageren op die slet.’
‘Dat snap ik. Oké, het is een trut.’
Mara glimlacht. ‘Thanks. Daar heb je vriendinnen voor.’
‘Zou in jouw plaats precies hetzelfde doen. Nou ja, niet schilderen dan. Maar haar de schuld geven.’

Die lach

Ze glimlacht naar hem. Haar man zwaait van achter het raam. Vreselijk vindt ze het dat hij haar op deze manier moet zien. Op haar hoge hakken vond hij haar vast veel mooier. Geen enkele man wil een vrouw met rollator. Ze vond het altijd heerlijk om zich op te tutten en zich echt vrouw te voelen. Ze verzorgt zichzelf nog steeds wel goed, maar een elegante vrouw voelt ze zich niet meer. Eerder een oud omaatje achter een rollator.

Open relatie

‘Vieze slet is het!’ Maria gooit de borden ruw in het sop.
‘Mam, doe even normaal!’
‘Wat?! Mag ik een man zo niet noemen?’
‘Nee, dat bedoel ik niet. Je maakt het servies stuk. En je moet niet op die manier over Juan praten.’

Neuken met zijn minnares

Bijna had ze het bericht geliket, maar net op tijd dringt het vreemde van de reactie tot haar door.
‘Veel plezier samen en sterkte met je kanker.’
Hoezo kanker? Ze heeft helemaal geen kanker. Wat een eigenaardige mensen bestaan er toch. Je gaat zoiets toch niet onder een vakantiefoto van een onbekende zetten.

Slachtbank

De vijfde duwt een injectie in zijn kont. De vier andere verplegers houden zijn armen en benen vast. Zoveel mensen zijn er nodig om Bernard te bedwingen. En zelfs nu lukt het nauwelijks. Hij schreeuwt en slaat en schopt. Het verscheurt haar hart hem zo te zien. Ze wendt haar hoofd af.

Kunstenaresje in de dop

Met grote ogen staart hij naar de nieuwe bank van Jan des Bouvrie. Er komt geen woord over zijn lippen. Woedend zou hij willen zijn, maar verbijstering is alles wat hij voelt. Emma zit op haar knietjes achter de rugleuning. Ze kijkt naar hem op. ‘Mooi, hè, papa!’

Lees ook: