Sylvia Visser

‘Lekker, hè, dat we weer een uur langer kunnen slapen.’
‘Ik merk er nu al niks meer van.’ Elina drukt de knop van het koffiezetapparaat in.
‘Nee, oké, het went snel. Wel fijn dat het ’s ochtends weer licht is als je opstaat. Dat wordt toch wat makkelijker wakker’, zegt Noortje.
‘Vind het vooral vervelend dat het nu eind van de middag al donker wordt.’
‘Pff ochtendhumeurtje? ’t Is ook wel knus, toch? Gezellig de kaarsen en de openhaard aan.’
‘Heb geen ochtendhumeur’, snauwt Elina. ‘Kaarsen en zo heeft wel zijn charme, maar ’s avonds is vroeg genoeg.’

‘Ik hou ervan, die donkere dagen. Vind het gezellig.’
‘Ik hou meer van de zomer. Je voelt je toch veel vrolijker als het lang licht is en de zon schijnt.’
‘Koop anders zo’n daglichtlamp.’
‘Hé ik ben niet depressief of zo.’ Elina fronst haar wenkbrauwen.
‘Je zegt toch dat je down wordt van die donkere dagen.’
‘Dat zeg ik helemaal niet. Ik zeg alleen dat ik vrolijker word van de zomer.’

‘De zomertijd vind ik pas echt klote’, zegt Noortje. ‘Dat uur korter slapen kost me weken om van bij te komen.’
‘De klok verzetten is sowieso waardeloos. Wie dat ooit bedacht heeft… Van mij mogen ze het afschaffen.’ Elina trekt haar mond samen.
‘We schijnen er energie door te besparen, toch? Minder het licht aan.’
‘Geloof je het zelf met het flexwerken tegenwoordig? Dat uur ’s ochtends minder het licht aan, verplaatst zich gewoon naar ’s middags. Ik heb nu vaak al voor vijf uur het licht aan. Zeker als het een beetje een donkere dag is. En de komende twee maanden wordt het alleen maar donkerder.’
‘Nee, vanaf 22 december lengen de dagen alweer’,  zegt Noortje.
‘O dan al? Er gloort licht aan de horizon.’ Elina rolt met haar ogen.