Home
Boek
Verhalen
Blog
Thema's
Over Sylvia
Contact
Meer
Iedere vrijdag schrijft Sylvia Visser een kort verhaal.
Archief
28 oktober 2016
Hij is er! Ik ben blij dat ik er goed uitzie vandaag. Het heeft me enkele uren gekost, maar het resultaat mag er wezen. Ik ben vanmiddag begonnen met een uitgebreid bad. Daarna heb ik me helemaal onthaard. Hij zou immers kunnen komen. En je weet maar nooit hoe dat eindigt. Vervolgens heb ik zeker een uur voor de spiegel al mijn jurkjes gepast. Ik koos uiteindelijk voor dit blauwe met mijn grijze pumps. Deze combinatie staat me elegant en het blauw haalt mijn ogen zo mooi op. Het kant maakt de jurk bovendien sexy.
Lees verder
14 oktober 2016
Tevreden kijkt hij om zich heen. Genoeg. Hij knoopt nummer zes dicht en bindt er een touwtje aan. De ballon zweeft naar het plafond zodra hij hem loslaat. You want a balloon? They float! They all float. Het is twee uur, dus hij heeft nog even de tijd. Zijn pak hangt al klaar over de stoel in de hoek. Hij heeft het een keer op een rommelmarkt gevonden. Het is perfect. Geel pak. Grote kraag met roesjes. Oranje bollen op zijn buik. Alsof hij het speciaal heeft laten maken.
21 oktober 2016
Jaloers luister ik naar jouw regelmatige ademhaling. Ik probeer weer te gaan slapen, maar het lukt niet. Jij slaapt altijd. Wat er ook aan de hand is. Nou ja, ik weet natuurlijk wel methodes om jou uit je slaap te halen. Maar jij moet morgen vroeg op. Ik draai me op mijn andere zij. Alles schiet weer door mijn hoofd. Niet doen. Niet malen. Maar wat ik ook tegen mezelf zeg, het werkt niet. Het grote piekeren is begonnen. Het is net een sneeuwbal die van een berg afrolt. Het begint klein, maar neemt daarna immense proporties aan.
7 oktober 2016
‘Rot op met je World Smile Day! Er valt niks te lachen.’ Tamara ligt onder haar deken op de bank. ‘Natuurlijk wel. Er is altijd reden voor een lach’, zegt Margriet. Ze zet een verse jus d’orange voor Tamara neer. ‘Ik heb griep. De herfst is begonnen. Het is grijs weer. Ik zou niet weten waarom ik zou moeten lachen.’ Tamara’s gezicht staat op onweer.
