top of page
Iedere maandag schrijft Sylvia Visser een kort verhaal.
‘Ik wil haar ruilen, ze is stuk’, zei hij. ‘Dat ga ik tegen je moeder zeggen.’
Ze lachte met hem mee. Meende hij dit? Nee, zo bot kon zelfs hij niet zijn. Haar mondhoeken gingen schokkerig naar beneden en weer omhoog. Ze was geen echte vrouw meer. Wat moest haar man nog met haar?
De rest van de klas zou wel jaloers zijn. Iedereen ploeterde in de saaie schoolbanken en zij had een weekje vrij. Overdag vergaderen, dat was slaapverwekkend, maar ‘s avonds op stap was geweldig. Dat voelde ze aan de leren lap in haar mond. Haar leraar Nederlands had haar gevraagd of ze het leuk vond mee te doen aan het EJP, het Europees Jeugdparlement.
bottom of page