Verkracht
verhaal
20 februari 2023
‘Lang heb ik getwijfeld of het een verkrachting was. En eigenlijk nog steeds wel een beetje.’
‘Hoezo dat dan? Je wilde het toch niet?’, vroeg Marie-José.
‘Nee, dat niet. Maar dat heb ik niet gezegd. Hoe kon hij het weten?’
‘Als jij het niet wilde, was het sowieso een verkrachting. Heeft hij gevraagd of je het wou?’
‘Nee, maar moet je dat bij iedere stap doen dan? Dat onderbreekt het vrijen’, zei Ellen.
‘Ja, je moet zeker weten dat de ander het ook wil.’
‘Misschien dacht hij wel dat ik het wou. Ik heb niet tegengestribbeld.’ Ellen hield haar hoofd schuin.
‘Freeze heet dat’, zei Marie-José. ‘Bevriezen. In situaties van stress kun je drie dingen doen: fight, flight of freeze. Vechten, vluchten of bevriezen. Jij hebt het laatste gedaan. Je niet verzetten is niet hetzelfde als het willen.’
‘Een verkrachting doet toch pijn? Ik heb geen pijn gehad. Ik was zelfs vochtig, dus kennelijk vond ik het lekker. Anders zou ik niet nat geworden zijn. Ik snapte het zelf eigenlijk niet, maar het zal voor hem ook wel bevestigd hebben dat ik ervan genoot’, zei Ellen.
‘Vochtig zijn betekent niet dat je het lekker vindt. Dat hoeft het althans niet te betekenen. Vochtig zijn is ook een beschermingsmechanisme van je lichaam. Om te voorkomen dat er schade ontstaat aan de vagina door het binnendringen van het lichaam, door het penetreren’, zei Marie-José.
‘Dat wist ik niet en ik vermoed dat hij het ook niet wist. Hij is geen slecht mens of zo.’
‘De meeste verkrachters zijn geen slechte mensen. Maar goede mensen doen ook weleens slechte dingen.’
Lees ook:
