Sylvia Visser

schrijver, neerlandicus

Revalidatiecentrum

Revalidatiecentrum

verhaal

22 januari 2018

‘Eigenlijk zou ik meerdere keren per dag met je willen oefenen, maar dat kan hier niet. En twee keer per week is te weinig. Zeker omdat je hoge doelen hebt’, zegt ze.
‘Die heb ik zeker. Ik zou niet weten waarom ik bij voorbaat al het bijltje erbij neer zou gooien. Ik kan het in ieder geval proberen.’
‘Ik denk dat ze je daar beter kunnen begeleiden. Ze kunnen vaker op een dag met je trainen. En doordat je daar slaapt, ben je je energie niet al kwijt aan de reis erheen.’
‘Is goed’, zegt Yari. Hij wringt zijn lippen samen.
‘Ja?’, vraagt de fysiotherapeut met opgetrokken wenkbrauwen.
‘Ja’, zegt hij. ‘Ik vind het natuurlijk niet leuk, maar ik wil vooruit. En als dit is wat daarvoor nodig is, dan moet het maar.’

‘Je gaat echt niets vooruit.’ De fysiotherapeut kijkt hem met een serieuze blik aan.
Yari houdt de brug vast. Zijn ogen worden groot. ‘Dat is niet waar! Kijk. Ik kan nu bijvoorbeeld weer mijn romp draaien zonder om te vallen. Ik ga wél vooruit.’
‘Ja, maar het schiet niet echt op.’ De mondhoeken van de fysio hangen naar beneden.
‘Vind je het gek?! Ik heb net buikgriep gehad. Zo kan ik toch niet revalideren.’
‘Nee, oké. Dat helpt niet.’ De therapeut houdt haar hoofd schuin.
‘Nee, precies. En eerst was ik ziek door die allergische reactie’, zegt Yari.
‘Het zit inderdaad niet echt mee.’ Ze zucht.
‘Ik word er boos van. Het lijkt wel alsof ik niet mag revalideren!’

‘De revalidatiearts komt straks even langs.’
‘O? Waarom?’, vraagt hij.
‘Kijken hoe het gaat. En bespreken hoe nu verder.’
Yari knijpt zijn ogen een beetje samen.
‘Ik merk dat ik tegen mijn eigen grenzen aanloop. Ik wil je heel graag helpen, maar ik heb beperkte mogelijkheden hier’, zegt de fysiotherapeut.
Yari zwijgt.
‘Hoe zou je staan tegenover opname in een revalidatiecentrum?’
Hij slikt.

De verwondering van een kind

Glimlachend kijkt ze naar het armbandje om haar pols. Deze kleine dingen zijn goud waard. Ze geven haar het gevoel dat het allemaal niet voor niets is. Haar ogen gaan naar het raam. New York is al niet meer zichtbaar. Ze zucht. De roem, het geld, het succes, het is allemaal relatief. Uiteindelijk is dat niet waar het in het leven om draait. Maar misschien heeft ze ook wel makkelijk praten vanuit haar ivoren privéjet.

Nova

Ah! De leg press is vrij. Mooi. Ze stapt van de hometrainer. Nova is trots op zichzelf. Vorige week is ze drie keer geweest. Deze week is nog maar net begonnen en ze zit alweer in de sportschool. Dit jaar gaat het haar lukken. Tegen de zomer heeft ze een afgetraind lijf.

Het mooiste kerstcadeau

Zijn rood-witte kleuren heeft hij van Coca Cola. Dat zegt wel genoeg, lijkt me. Met de kerstman heb ik niks. Ik vind het commercieel gedoe. Geldklopperij. Niemand vaart er wel bij, behalve de middenstand. Het past ook totaal niet bij onze Nederlandse cultuur. Die is christelijk, of we nu willen of niet. En met Kerstmis herdenken we de geboorte van Jezus Christus. Hij is vrede. Hij is liefde. Dat vieren we met kerst.

Haar man

Bronah staart naar de witte cirkel op het raam. De harde klap dringt nauwelijks tot haar door. Een meisje trekt een slee voort met daarop een pop. Een groepje jongens houdt een sneeuwballengevecht. De kinderstemmen klinken ver weg.

Zijn ochtenderectie

'Mijn man wil überhaupt niet. Soms denk ik dat hij een ander heeft.’
‘Wat klote voor je!’, riep Bowien.
‘Ja, nogal. Denk je dat je het kunt proeven als hij met een of andere goedkope slet neukt?’
‘Dat hoop ik niet. Hoezo?’
‘Laatst vond ik hem vies smaken toen ik hem pijpte. Ik vond hem vroeger altijd lekker.’

Puberbrein

‘Laat me niet lachen! Dat geloof je zelf toch zeker ook niet?’
‘Nee, echt. Ik maak geen grapje.’
‘Kom op, zeg. Ik herinner me dat jij nog sliep als ik je om vijf uur ’s middags belde. Zeven uur ’s avonds soms trouwens ook wel.’
‘Ja dahaag. Dat is twintig jaar geleden of zo.’
‘Ja, maar jij kunt dus echt wel uitslapen.’
‘Toen, ja. Maar nu niet meer. Ik ben tegenwoordig altijd om acht uur wakker zonder wekker. Negen uur als ik mazzel heb.’
‘Ik geloof er niks van. Jij sliep altijd.’

Heel veel verdriet

‘Jongens, vandaag staat seksuele voorlichting op het programma.’ Met zijn krijtje schrijft hij de woorden op het schoolbord. Gegniffel klinkt uit de klas. De meisjes grijnzen en de jongens schuiven met hun stoelen. Daan geeft Julian een duw in zijn rug. Amon glimlacht. Seks is een lastig onderwerp als je twaalf bent. Ruben schreeuwt heel hard: ‘Neuken!’ De leraar staart hem strak aan en trekt zijn wenkbrauwen op. Ruben slaat zijn ogen neer. Amon recht zijn rug en kijkt het lokaal rond. ‘Nu weer

La prima volta

Een plasje ligt onder haar stoel op het Campo San Polo. Ze likt aan haar gelato, haar ijsje. Cioccolato e fragola zijn haar lievelingssmaken. Van Os schiet weer in de lach als hij kijkt naar de natte slierten die aan haar gezicht plakken.

Licht

`Lekker, hè, dat we weer een uur langer kunnen slapen.’
‘Ik merk er nu al niks meer van.’ Elina drukt de knop van het koffiezetapparaat in.

Mooie vrouw

Strakke buik, ronde billen, rechtopstaande borstjes. Zijn slaperige ogen gaan over haar lichaam. Zo mooi was zijn vrouw zelfs niet toen ze tien jaar jonger was. Om over het heden nog maar te zwijgen. Hij walgt van haar lijf tegenwoordig. Moddervet is ze geworden. Zita daarentegen sport een paar keer per week. Ze is prachtig.

De verwondering van een kind

Glimlachend kijkt ze naar het armbandje om haar pols. Deze kleine dingen zijn goud waard. Ze geven haar het gevoel dat het allemaal niet voor niets is. Haar ogen gaan naar het raam. New York is al niet meer zichtbaar. Ze zucht. De roem, het geld, het succes, het is allemaal relatief. Uiteindelijk is dat niet waar het in het leven om draait. Maar misschien heeft ze ook wel makkelijk praten vanuit haar ivoren privéjet.

Nova

Ah! De leg press is vrij. Mooi. Ze stapt van de hometrainer. Nova is trots op zichzelf. Vorige week is ze drie keer geweest. Deze week is nog maar net begonnen en ze zit alweer in de sportschool. Dit jaar gaat het haar lukken. Tegen de zomer heeft ze een afgetraind lijf.

Het mooiste kerstcadeau

Zijn rood-witte kleuren heeft hij van Coca Cola. Dat zegt wel genoeg, lijkt me. Met de kerstman heb ik niks. Ik vind het commercieel gedoe. Geldklopperij. Niemand vaart er wel bij, behalve de middenstand. Het past ook totaal niet bij onze Nederlandse cultuur. Die is christelijk, of we nu willen of niet. En met Kerstmis herdenken we de geboorte van Jezus Christus. Hij is vrede. Hij is liefde. Dat vieren we met kerst.

Haar man

Bronah staart naar de witte cirkel op het raam. De harde klap dringt nauwelijks tot haar door. Een meisje trekt een slee voort met daarop een pop. Een groepje jongens houdt een sneeuwballengevecht. De kinderstemmen klinken ver weg.

Zijn ochtenderectie

'Mijn man wil überhaupt niet. Soms denk ik dat hij een ander heeft.’
‘Wat klote voor je!’, riep Bowien.
‘Ja, nogal. Denk je dat je het kunt proeven als hij met een of andere goedkope slet neukt?’
‘Dat hoop ik niet. Hoezo?’
‘Laatst vond ik hem vies smaken toen ik hem pijpte. Ik vond hem vroeger altijd lekker.’

Puberbrein

‘Laat me niet lachen! Dat geloof je zelf toch zeker ook niet?’
‘Nee, echt. Ik maak geen grapje.’
‘Kom op, zeg. Ik herinner me dat jij nog sliep als ik je om vijf uur ’s middags belde. Zeven uur ’s avonds soms trouwens ook wel.’
‘Ja dahaag. Dat is twintig jaar geleden of zo.’
‘Ja, maar jij kunt dus echt wel uitslapen.’
‘Toen, ja. Maar nu niet meer. Ik ben tegenwoordig altijd om acht uur wakker zonder wekker. Negen uur als ik mazzel heb.’
‘Ik geloof er niks van. Jij sliep altijd.’

Heel veel verdriet

‘Jongens, vandaag staat seksuele voorlichting op het programma.’ Met zijn krijtje schrijft hij de woorden op het schoolbord. Gegniffel klinkt uit de klas. De meisjes grijnzen en de jongens schuiven met hun stoelen. Daan geeft Julian een duw in zijn rug. Amon glimlacht. Seks is een lastig onderwerp als je twaalf bent. Ruben schreeuwt heel hard: ‘Neuken!’ De leraar staart hem strak aan en trekt zijn wenkbrauwen op. Ruben slaat zijn ogen neer. Amon recht zijn rug en kijkt het lokaal rond. ‘Nu weer

La prima volta

Een plasje ligt onder haar stoel op het Campo San Polo. Ze likt aan haar gelato, haar ijsje. Cioccolato e fragola zijn haar lievelingssmaken. Van Os schiet weer in de lach als hij kijkt naar de natte slierten die aan haar gezicht plakken.

Licht

`Lekker, hè, dat we weer een uur langer kunnen slapen.’
‘Ik merk er nu al niks meer van.’ Elina drukt de knop van het koffiezetapparaat in.

Mooie vrouw

Strakke buik, ronde billen, rechtopstaande borstjes. Zijn slaperige ogen gaan over haar lichaam. Zo mooi was zijn vrouw zelfs niet toen ze tien jaar jonger was. Om over het heden nog maar te zwijgen. Hij walgt van haar lijf tegenwoordig. Moddervet is ze geworden. Zita daarentegen sport een paar keer per week. Ze is prachtig.

Lees ook: